Κερύνεια

Η σκλαβωμένη Κερύνεια , ντυμένη στα λευκά , ριζωμένη στον βράχο του Πενταδακτύλου , ατενίζοντας το χέρι στον ουρανό , προσμένει το χαρμόσυνο μήνυμα να ρθει ... και θα ρθει . Τα εξήντα επίσης σκλαβωμένα χωριά της ρήμαξαν στα χέρια των κατακτητών  . Ξέρω τα καλοκαίρια σου, θυμάμαι τους χειμώνες , θυμάμαι και της άνοιξης τις μυστικές κρυψώνες , θυμάμαι πως με κοίταξαν τα φωτεινά σου μάτια , που έφευγα αμίλητος με την καρδιά κομμάτια , Τίποτα, τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα , τίποτα, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί , τίποτα, τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα , το χώμα περιμένει τη βροχή . Το πλοίο που κοιμήθηκε αιώνες στην καρδιά σου ,θ’ ανοίξει πάλι τα πανιά μια μέρα γιορτινή , θα τραγουδάνε στ’ άλμπουρα οι ναύτες τ’ όνομα σου και θα λυθούν σαν κάποτε τα αρμυρά μαλλιά σου , τίποτα, τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα , τίποτα, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί , τίποτα, τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα , το χώμα περιμένει τη βροχή... Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας