Η Ιερά Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, έχει μια μακρά ιστορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου. Οι πρώτες αναφορές για την Μονή, γίνονται το 1660 και αναφέρουν ότι ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Νικηφόρος ανακαίνισε την Μονή. Για την προηγούμενη ιστορία της δεν υπάρχουν αναφορές, έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε την ημερομηνία οικοδόμησης.
Η ανακαίνιση που έγινε, δεν ήταν με στέρεα υλικά αλλά με πλίνθους, ενώ ο Ναός της Μονής ήταν λιθόκτιστος. Κατά καιρούς η Μονή, δέχθηκε μετατροπές και επεκτάσεις μέχρι που εγκαταλείφθηκε. Πολύ αργότερα, ο σημερινός Ηγούμενος της Μονής Κύκκου Νικηφόρος, ενδιαφέρθηκε και αναπαλαίωσε την Μονή και την μετέτρεψε στην σημερινή της μορφή.
Στον ίδιο χώρο και μέσα στους τεράστιους κήπους από φοινικιές, υπάρχει και το πολιτιστικό ίδρυμα "Αρχάγγελος". Σε μια γωνιά στον περίβολο της εκκλησίας, υπάρχει ένα πηγάδι και αν προσέξετε θα δείτε από αυτό να εξέρχονται τεράστιοι υδροσωλήνες, κάτι το οποίο μας παραπέμπει σε μπόλικο νερό. Το πηγάδι αυτό έχει μια ιστορία. Μια ιστορία που μας πηγαίνει πίσω στον χρόνο. Μας παίρνει στην εποχή που η Κύπρος ήταν χωρισμένη σε φέουδα.
Η όλη περιοχή, που ξεκινούσε από την Λακατάμια, πήγαινε στο διεθνές αεροδρόμιο Λευκωσίας, κάλυπτε την εκτός των αμυντικών τειχών της Λευκωσίας πεδιάδα, προχωρούσε ανατολικά και περιελάμβανε το σημερινό Καϊμακλί, την Παλλουριώτισσα, την Αγλατζιά, την κοιλάδα που είναι κτισμένη η πανεπιστημιούπολη, κάλυπτε το σημερινό Εθνικό πάρκο Αθαλάσσας, προχωρούσε προς το Τσέρι και από εκεί κατέληγε και πάλι στην Λακατάμια, ήταν χωρισμένη σε φέουδα και ήταν φυτεμένα με το είδος της καρποφορούσας φοινικιάς, την χουρμαδιά.
Τότες πολλοί Άραβες είχαν κατοικίσει στην Κύπρο για αυτό τον λόγο. Με την πάροδο του χρόνου και η ανάγκη στέγασης του αυξανόμενου πληθυσμού, οι τεράστιες εκτάσεις με χουρμαδιές, άρχισαν να περιορίζονται. Στα ανατολικά της Λευκωσίας, κτίστηκαν τα σημερινά προάστια και στα νότια επεκτάθηκε η ίδια η Λευκωσία και εξήλθε από τα τείχη. Η μόνη περιοχή που έμεινε φυτεμένη με χουρμαδιές ήταν ο σημερινός Αρχάγγελος και η περιοχή του Τύμβου, μέχρι το διεθνές αεροδρόμιο και η περιοχή από φέουδο έγινε τσιφλίκι. Η ανάγκη για ύδρευση έγινε αιτία να διανοιχθεί το πηγάδι. Ο Τούρκος τσιφλικάς, μίσθωσε εκατοντάδες μικρόσωμους ανθρώπους και τους έδωσε εντολή να σκάψουν λαγούμια, μέσα στο πηγάδι. Τεράστια σε μάκρος λαγούμια προς όλες τις κατευθύνσεις, μαζεύουν νερό και το διοχετεύουν στο πηγάδι.
Πολύ αργότερα και όταν η καλλιέργεια της χουρμαδιάς έγινε ασύμφορη, τεράστιες εκτάσεις εγκαταλείφθηκαν και άλλες άλλαξαν καλλιεργητική χρήση (απομεινάρια βλέπουμε στην περιοχή που είναι η πανεπιστημιούπολη) και οι εκτάσεις γύρω από την Μονή που κάλυπταν μια τεράστια περιοχή, φυτεύτηκαν με το καλύτερο ίσως σταφύλι που μπορεί να παράξει η Κύπρος, την Σουλτανίνα. Δυστυχώς όμως και παρόλο που η έκταση αυτή περιήλθε στην κατοχή της Μονής Κύκκου με διαχειριστή το Μετόχι του Κύκκου, τα αμπέλια ξεριζώθηκαν και η γη πουλήθηκε σαν οικόπεδα. Σε "ανταπόδοση" το Μετόχι δημιούργησε ένα κήπο αρκετών εκταρίων με φοινικιές, χουρμαδιές και άλλα δένδρα... ας είναι.
