Στην ίδια περιοχή που βρίσκεται ο εκδρομικός χώρος Πλατανιών και απέναντι από αυτόν, το τμήμα δασών του νησιού, μαζί με άλλες υπηρεσίες, έχει δημιουργήσει έναν περιφραγμένο χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει μικρό κοπάδι Αγρινών.
Ο χώρος αποτελείται από μία αμφιθεατρική πλαγιά του βουνού η οποία καλύπτεται από πυκνό δάσος πολύ παλαιών Πεύκων. Γύρω από την περίφραξη έχουν δημιουργήσει μονοπάτι για να μπορεί έτσι ο επισκέπτης να βλέπει και να παρατηρεί τα ζώα στο "φυσικό" τους περιβάλλον.
Ο περιφραγμένος χώρος στα Πλατάνια, καμιά σχέση δεν έχει με αυτόν στον Σταυρό της Ψώκας, ο οποίος λόγω του μεγάλου αριθμού ζώων που φιλοξενεί, της παρατεταμένης παραμονής τους εκεί, αλλά και της μορφολογίας του εδάφους το οποίο έχει αποψιλωθεί από την χαμηλή βλάστηση και τους θάμνους, επιδρά αρνητικά στην ευημερία των Αγρινών που εκ φύσεως τους είναι πολύ ντροπαλά ζώα.
Συμπέρασμα είναι ότι στον περιφραγμένο χώρο Σταυρού της Ψώκας τα άγρια πρόβατα δεινοπαθούν από την ανθρώπινη παρουσία και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αλλάξει.
Σε αντίθεση με το πιο πάνω, είναι η κατάσταση που επικρατεί στα Πλατάνια, όπου τα ζώα μπορούν και έχουν την δυνατότητα να απομακρυνθούν από τον άνθρωπο, καταφεύγοντας σε μέρη όπου λόγω της κλίσης της πλαγιάς, δεν έχουν οπτική επαφή μαζί του.
Όπως σε όλα τα άγρια ζώα, έτσι και το Αγρινό, επιτρέπει στον άνθρωπο να το πλησιάσει σε μια απόσταση την οποία το είδος του καθορίζει και η οποία δε θα το κάνει νιώσει ότι κινδυνεύει. Για να καταλάβετε πόσο υποφέρουν τα Αγρινά στους περιφραγμένους χώρος απλά να αναφέρω ότι στην περίπτωση του βασιλιά των ζώων, στο Λιοντάρι, η επιτρεπόμενη από αυτό απόσταση είναι τα 300 μέτρα.
Στην περίπτωση του Αγρινού, λόγω της αδυναμίας του να αμυνθεί απέναντι στους εχθρούς του, που είναι αποκλειστικά ο άνθρωπος και τα άγρια σκυλιά, η απόσταση επεκτείνεται στα 500 μέτρα. Απόσταση την οποία κανένας περιφραγμένος χώρος από τους 3 που υπάρχουν στο νησί δεν την διαθέτει.
Το Αγρινό, αν και είναι από τα αρχαιότερα ζώα του νησιού, δεν έχει ακόμη ταξινομηθεί οριστικά και τελεσίδικα, γι αυτό και υπάρχουν πολλές εκδοχές για την καταγωγή και κυρίως για την εξέλιξη που είχε μέσα στους αιώνες απομόνωσης του στο νησί μέχρι να φθάσει στην σημερινή μορφή που το βλέπουμε.
Αν επισκεφτείτε τα Πλατάνια, θυσιάστε λίγο από τον χρόνο σας για να περπατήσετε στο μονοπάτι...και σίγουρα θα δείτε και θα φωτογραφήσετε τα ζώα. Το αξίζει.
