Στην κάτω Πάφο και στον λόφο «Φάμπρικα» εκτός του αρχαίου λατομείου από το οποίο έκοβαν πέτρες με τις οποίες έκτισαν την Νέα Πάφο, αλλά και τον τεράστιο αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται στην κορυφή του, υπάρχει και ένα υπόγειο σπηλαιολογικό συγκρότημα που αποτελείται από 5 θαλάμους το οποίο είναι κατασκεύασμα του ανθρώπου.
Κατασκευάστηκε κατά την Ελληνιστική περίοδο του νησιού και αποτελούσε ταφικό συγκρότημα στο οποίο ενταφιάζονταν οι άρχοντες της πόλης. Αργότερα, κατά την Ρωμαϊκή κατοχή του νησιού και στις απαρχές του Χριστιανισμού στο νησί, το υπόγειο συγκρότημα μετατράπηκε σε χώρο σύναξης και συνευρέσεις των Χριστιανών κατοίκων της Νέας Πάφου. Μετατράπηκε δηλαδή σε κατακόμβη.
Μέσα σε αυτό το σπήλαιο, σύμφωνα με τη τοπική λαϊκή παράδοση, κατέφυγε η Αγία Σολομωνή ή Σολομονή καταδιωκόμενη από τους Ρωμαίους. Για να την τιμωρήσουν, έκτισαν την μοναδική έξοδο της σπηλιάς και την «ξέχασαν» για 200 χρόνια. Αποσφραγίζοντας μετά την είσοδο είδαν με έκπληξη την Αγία να βγαίνει από τη σπηλιά ζωντανή και σε έναν από τους θαλάμους της να υπάρχει μικρή πηγή νερού.
Μετά τον 5ον αιώνα και όταν ο Χριστιανισμός επικράτησε της Εθνικής Θρησκείας, ένας από τους 5 θαλάμους μετατράπηκε σε εκκλησία, έτσι σήμερα βλέπουμε να υπάρχουν στους τοίχους κατάλοιπα τοιχογραφιών. Η εκκλησία πιστεύεται ότι ήταν αφιερωμένη στην Αγία Σολομωνή.
Στην είσοδο της σπηλιάς ή κατακόμβης όπως συνηθίζεται να την αποκαλούν, βλάστησε πριν πολλά χρόνια μία τρεμιθιά. Πιστεύεται ότι το δένδρο προμηθεύεται το νερό από την πηγή που κράτησε ζωντανή την Αγία, οι άνθρωποι το θεωρούν ιερό και σε αυτό κρεμάνε διάφορα ρούχα με την ελπίδα να θεραπευτούν από τυχών ασθένειες που τους βασανίζουν
