Στο νοτιότερο άκρο της πρώην Τουρκοκυπριακής συνοικίας της Σκάλας και στο τέρμα της λεωφόρου Πιαλέ Πασά, υπάρχει μικρό λιμάνι το οποίο χρησιμοποιείται για τον ελλιμενισμό αλιευτικών σκαφών. Το ψαρολίμανο ή όπως το έλεγαν οι πιο παλιοί «Παπουτσοσυτζιές» έχει διαδραματίσει στο πρόσφατο παρελθόν του νησιού, τον δικό του καταλυτικό και αρνητικό ρόλο.
Μετά την κοινοβουλευτική ανταρσία των Τουρκοκυπρίων το 1963 και τα γεγονότα που ακολούθησαν, οι Τουρκοκύπριοι με εντολή της Άγκυρας κλείστηκαν σε θύλακες και προετοιμάζονταν στρατιωτικά με σκοπό την κατάλυση της νεαρής τότε Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από το μικρό λιμάνι του Τουρκοκυπριακού θύλακα της Σκάλας και με ψαρόβαρκες εισήχθησαν μεγάλες ποσότητες οπλισμού και εφοδίων. Όπλα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν λίγα χρόνια αργότερα το 1967 σε μια δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί.
Ότι δεν πέτυχαν οι Τούρκοι το 1963 και το 1967 το πέτυχαν το 1974 μετά που η Χούντα των Αθηνών, υπακούοντας σε εντολές των Αμερικάνων διενέργησαν στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στην εκλεγμένη κυβέρνηση Μακαρίου. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Το νησί διχοτομήθηκε και ακολούθησε η ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Φεύγοντας οι Τουρκοκύπριοι άφησαν πίσω τους μια συνοικία όλο χαλάσματα και ένα μικρό λιμάνι. Τα σπίτια τα επιδιόρθωσαν οι Ελληνοκύπριοι και μετέτρεψαν την περιοχή από την πιο υποβαθμισμένη που ήταν σε όλη την επαρχία της Λάρνακας σε πραγματικό διαμάντι της Μεσογείου.
Το μικρό λιμάνι το επέκτειναν, τον εμβάθυναν και το μετέτρεψαν σε καταφύγιο μικρών αλλά και μεγάλων αλιευτικών σκαφών και δόθηκε στους ψαράδες όχι μόνο της Κύπρου αλλά και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Το ψαρολίμανο, όπως αρέσκονται να το λεν οι σύγχρονοι Λαρνακείς ή Σκαλιώτες , εκτός από τους ψαράδες που καθημερινά το κατακλύζουν για να ασχοληθούν με τις αλιευτικές ανάγκες του επαγγέλματος τους, δέχεται εκατοντάδες ξένους και ντόπιους επισκέπτες.
Στην είσοδο του ψαρολίμανου λειτουργεί τις πρωινές ώρες ψαραγορά η οποία κατακλύζεται από κόσμο που θέλει να αγοράσει φρέσκο ψάρι.
