Όταν το 1878 οι Άγγλοι αποικιοκράτες πατούσαν για πρώτη φορά στα χώματα της Κύπρου, οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού τους υποδέχτηκαν σαν ελευθερωτές, πιστεύοντας πως τα δεινά και οι ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλαν οι Οθωμανοί Τούρκοι για 370 χρόνια, είχαν τελειώσει. Οι πανηγυρισμοί των Κύπριων είχαν σχέση με την καταγωγή των στρατιωτών οι οποίοι προέρχονταν από μίαν αρχαιοελληνική αποικία, την Καληδονία (Σκωτία) αλλά και με το ότι οι πλείστοι μιλούσαν Ελληνικά.
Οι Καληδόνιοι στρατιώτες, έψαξαν στα όρη του νησιού για να βρουν μέρος που να ομοιάζει με την πατρίδα τους για να κτίσουν τον οικισμό τους. Έψαξαν να βρουν έναν Καλυδώνιο τόπο (τόπος με πολλά νερά). Τον βρήκαν νότια της κορυφής του Τροόδους και ανάμεσα σε δάσος το οποίο ακόμα και σήμερα αποτελεί το πιο όμορφο που υπάρχει στο νησί.
Την περιοχή την διέτρεχε ο ποταμός Κρυός ο οποίος πήγαζε από την ψηλότερη κορυφή του Τροόδους, τον Όλυμπο και στην πορεία του είχε δημιουργήσει δεκάδες μικρούς αλλά και μεγάλους καταρράκτες που με τη σειρά τους είχαν δημιουργήσει πολλές μικρές λίμνες, μέσα στις οποίες ζούσαν ψάρια και καβούρια. Το δάσος πολύ πυκνό, με δέντρα ευθυτενή και πανύψηλα περιέβαλλε την κοιλάδα του ποταμού μέσα στην οποία τα υδροχαρή δέντρα και φυτά δημιουργούσαν περιβάλλον εξωπραγματικό και πανέμορφο. Την περιοχή την ονόμασαν «Καληδονία» και τον πιο εντυπωσιακό καταρράκτη «Καταρράκτη των Καληδονίων» και τον επισκέπτονταν με τις οικογένειες τους όταν βρίσκονταν εκτός υπηρεσίας.
Όταν οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να φύγουν από το νησί και η Κύπρος απόκτησε την Ανεξαρτησία (;) της, το τμήμα δασών του νησιού εξωράισε το αρχαίο μονοπάτι που οδηγούσε από την κορυφή του Τροόδους προς τις Πλάτρες , μετατρέποντας το σε μονοπάτι μελέτης της φύσης. Το μονοπάτι έχει 2 αφετηρίες και δύο τερματισμούς με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας και αυτό γιατί είναι γραμμικό. Μπορεί όμως να αποτελέσει και 2 ξέχωρες και διαφορικές περιπατητικές διαδρομές αν ξεκινώντας από την όποια αφετηρία καταλήξουμε στον καταρράκτη και επιστρέψουμε πίσω.
Το συνολικό μήκος του μονοπατιού από την αφετηρία που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την πλατεία Τροόδους (2200 μέτρα)μέχρι και το «ψηλό δεντρό» στις Πάνω Πλάτρες είναι 3350 μέτρα. Όλη η διαδρομή είναι κατηφορική ή έντονα κατηφορική, διασταυρώνει δεκάδες φορές τον ποταμό και μπορεί να περπατηθεί σε 1.5 – 2 ώρες. Όλη η διαδρομή γίνεται δίπλα από την κοίτη του ποταμού και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν δύσκολη. Δύσκολη με την έννοια ότι χρειάζεται προσοχή στα γλιστρήματα αλλά και στις «γυμνές» ρίζες των δέντρων που θα βρίσκονται στο δρόμο σας.
Από αυτή την αφετηρία μέχρι και τον καταρράκτη των Καληδονίων η απόσταση είναι 2150 μέτρα και μπορεί να περπατηθεί σαν αυτόνομη διαδρομή αν από τον καταρράκτη επιστρέψετε πίσω. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να μετατρέψει τον βαθμό δυσκολίας από «δύσκολο» σε «πολύ δύσκολο».
Οι περισσότεροι πραγματικοί περιπατητές επιλέγουν την διαδρομή με αφετηρία το ψηλό δέντρο γιατί εκεί πραγματικά η αντοχή του περιπατητή δοκιμάζεται, εξωθώντας τις αισθήσεις του στα άκρα. Πρόκειται για 3350 μέτρα έντονα ανηφορικά στα οποία θα βρείτε πολλά φυσικά αλλά και τεχνικά σκαλοπάτια και πάρα πολλά φυσικά εμπόδια, τα οποία θα πρέπει να τα "νικήσετε" για να συνεχίσετε. Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν παγκάκια αλλά και κιόσκια σε περίπτωση που θα ξεσπάσει κάποια μπόρα.
Από το ψηλό δέντρο μέχρι και τον καταρράκτη, η διαδρομή δηλαδή που πιθανόν να ενδιαφέρει τους πιο πολλούς περιπατητές κάποιας ηλικίας, έχει απόσταση 1200 μέτρα. Πρόκειται για διαδρομή η οποία περιλαμβάνει σχετικά μικρές υψομετρικές διαφορές. Ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δύσκολη αλλά όχι εξαντλητική, λόγω της μικρής απόστασης που έχει.
Αν θα έπρεπε να βάλω έναν βαθμό στο μονοπάτι Καληδόνια και στον καταρράκτη των Καληδονίων , βαθμολογώντας τα για το περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκονται, για την βιοποικιλότητα της κοιλάδας του ποταμού και την ομορφιά του δάσους, αυτός ο βαθμός θα ήταν το 10.
