Στο χωριό Καπηλειό, το οποίο βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού και ανάμεσα στις δύο βυζαντινές εκκλησίες, της Παναγίας Αμπελουτζιώτισσας και Παναγίας Χαματσιώτισσας, υπάρχουν 2 παλαιοί νερόμυλοι. Είναι κτισμένοι και οι 2 στην δυτική όχθη του ποταμού Λιμνάτη και στην πορεία αρδευτικού καναλιού.
Ο πρώτος βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας Αμπελουτζιώτισσας. Πρόκειται για κτίσμα της εποχής της Τουρκοκρατίας και έχει οικοδομηθεί με πέτρες της περιοχής καθώς και με κροκάλες του ποταμού. Σε καλή κατάσταση βρίσκεται το νεραύλακο και η ομολογουμένως τεράστια πέτρινη χοάνη. Τα υπόλοιπα κτήρια, όπως ο μύλος και τα δωμάτια φιλοξενίας, έχουν καταρρεύσει. Σε πολύ άσχημη κατάσταση ευρίσκεται και το υπερυψωμένο τμήμα του μυλαύλακου, αφού τα θεμέλια του τοίχου πάνω στον οποίο στηρίζεται έχουν διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Ο δεύτερος βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα ερείπια της εκκλησίας της Χαματσιώτισσας και είναι κτισμένος στην αυλή σπιτιού. Πρόκειται για ιδιωτική περιουσία και βρίσκεται σε πραγματικά δραματική κατάσταση εγκατάλειψης και ερείπωσης.
Πρόκειται για κτίσμα από την αρχή του 20ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα έχει θεμελιωθεί το 1903 και μπήκε σε λειτουργία το 1904. Έχει κτιστεί στην θέση άλλου παλαιότερου ο οποίος για διάφορους λόγους είχε καταρρεύσει.
Έχει οικοδομηθεί με κροκάλες από τον Λιμνάτη τις οποίες οι ιδιοκτήτες μετέφεραν με γαϊδούρια από την κοίτη του ποταμού. Το τεράστιο ύψος της χοάνης και η μεγάλη έκταση του υπερυψωμένου μυλαύλακου, αλλά και οι τεράστιες μυλόπετρες, οι οποίες αποτελούνται από 4 αντί ενός τεμάχια συνδεδεμένα μεταξύ τους με ατσάλινα σύρματα, φανερώνουν την δύναμη νερού που χρειάζονταν για να γυρίσουν και μετατρέψουν σε αλεύρι τα γεννήματα.
Όλα τα κτήρια του έχουν σχεδόν καταστραφεί όπως και το δωμάτιο μέσα στον οποίο ευρίσκονταν ο μύλος και οι μυλόπετρες. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες του, προσέφυγαν πολλές φορές στο τμήμα αρχαιοτήτων του νησιού, με την ελπίδα να δεχθούν κάποιας μορφής οικονομικής βοήθειας για την συντήρηση του, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Φυσικά και ο χώρος όπου βρίσκεται σήμερα, που αποτελεί την αυλή δύο σπιτιών και ο οποίος δεν παρέχει ελεύθερη πρόσβαση, ίσως και να είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας για την επέμβαση του τμήματος αρχαιοτήτων.
