Στο χωριό Καπηλειό, το οποίο βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού, και στην δυτική όχθη της κοιλάδας που έχει δημιουργήσει ο ποταμός Λιμνάτης, υπάρχει μικρός Ναός ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Παναγία την Αμπελουτζιώτισσα.
Πρόκειται για Ναό ο οποίος έχει οικοδομηθεί με πέτρα της περιοχής και αποτελούσε μέρος μεγαλύτερου κτιριακού συγκροτήματος, η οικοδόμηση του οποίου ανάγεται στον καιρό της Φραγκοκρατίας. Εξωτερικά φέρει σχήμα μονόκλιτης βασιλικής η οποία με τη σειρά της φέρει δίρριχτη, οξυκόρυφη και κεραμοσκεπή στέγη, όπου εκεί τα κεραμίδια είναι Βυζαντινού τύπου.
Εσωτερικά μετατρέπεται σε καμαροσκέπαστη βασιλική, όπου η πέτρινη καμάρα της οροφής στηρίζεται πάνω σε 4 τεράστια ζεύγη πεσσών τα οποία δημιουργούν μεταξύ τους 6 τυφλά τόξα. 3 στον βόρειο και 3 στον νότιο τοίχο.
Ολόκληρη η εσωτερική τοιχοποιία φαίνεται να ήταν καλυμμένη με νωπογραφίες Αγίων, γεγονός το οποίο φανερώνεται από τα ψήγματα των που υπάρχουν ακόμα. Το Ιερό δεν χωρίζεται από κανένα τέμπλο και το δάπεδο καλύπτεται από τετραγωνισμένα τεμάχια οπτόπλινθου.
Από τα ψήγματα νωπογραφιών, οι οποίες έχουν καταστραφεί από τους Οθωμανούς, φαίνεται ο Ναός να ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Κάτι το οποίο άλλαξε στην συνέχεια και αφιερώθηκε στην Παναγία με το προσωνύμιο "Αμπελουτζιώτισσα" λόγω τον πολλών αμπελώνων που υπήρχαν στην τεράστια και πολύ εύφορη κοιλάδα του ποταμού.
Βόρεια από τον Ναό υπάρχει αρχαίο αλώνι, το οποίο χρησιμοποιείτο κατά κύριο λόγο για την αποξήρανση των σταφυλιών και την δημιουργία της σταφίδας και σε μικρή απόσταση υπάρχουν τα ερείπια παλαιού νερόμυλου καθώς επίσης και τα ερείπια τεράστιου οικοδομήματος το οποίο αποτελούσε ιδιοκτησία του Μοναστηριού του Κύκκου.
Δυστυχώς και αυτός ο Βυζαντινός και αρχαίος Ναός έχει αφεθεί στον χρόνο και τις συνέπειες του. Είναι πάντοτε ανοικτός και ο μόνος λόγος που θα πρέπει να κλείσετε την πόρτα φεύγοντας από εκεί, είναι να μην εισέρχονται εντός του ζώα και φίδια.
