Το 1878 μετά από μυστική συμφωνία με την Τουρκία ή Αγγλία μετατρέπεται σε κατοχική δύναμη στο νησί με αντάλλαγμα μικρό ενοίκιο και την υποχρέωση να βοηθήσει την Τουρκία σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση από τη Ρωσία. Ένα από τα πρώτα μελήματα της Αγγλικής διοίκησης του νησιού ήταν η γεφύρωση όλων των ποταμών και μεγάλων ρυακιών για να μπορούν να διακινούνται με άνεση και με ταχύτητα τα στρατεύματα της.
Στην περιοχή του χωριού Μονιάτης, που βρίσκεται 28 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Λεμεσού και κοντά στην συμβολή του ποταμού Κούρη με μεγάλο παραπόταμο του θα συναντήσουμε ένα από αυτά τα πέτρινα γεφύρια που εξυπηρετούσε τους Άγγλους κατακτητές αλλά και τους Κύπριους εμπόρους και ταξιδιώτες.
Πρόκειται για γεφύρι που κτίστηκε το 1904 με πέτρες του ποταμού αλλά και με πελεκημένους ασβεστολιθικούς πωρόλιθους και βρίσκεται στην πορεία του παλαιού δρόμου Τριμίκλινης – Μονιάτη και Τριμίκλινης – Πέρα Πεδί και γεφυρώνει μεγάλο παραπόταμο του Κούρη. Πολύ κοντά από αυτό και σε απόσταση 200 μέτρων υπάρχει το μοναδικό στη Κύπρο διπλογέφυρο όπου τα δύο τόξα βρίσκονται το ένα πάνω από το άλλο.
Με την ευθυγράμμιση του δρόμου που έγινε μετά το 1960, το γεφύρι αντικαταστάθηκε με νέο και τσιμεντένιο και στα χρόνια που ακολούθησε η Κυπριακή φύση κάλυψε και έντυσε με πράσινο το τμήμα εκείνο του παλιού δρόμου αλλά και την περιοχή του γεφυριού, δημιουργώντας ένα πανέμορφο τοπίο. Τα υδροχαρή δέντρα της Κύπρου αλλά και το Κυπριακό κυκλάμινο χρωματίζουν την περιοχή με τα ομορφότερα χρώματα.
Το κοινοτικό συμβούλιο Μονιάτη, αναγνωρίζοντας την ομορφιά του τοπίου αλλά και την ιστορικότητα του γεφυριού, κατεδάφισε μέρος του τσιμεντένιου στηθαίου στον νέο δρόμο, δημιουργώντας εύκολη πρόσβαση προς το γεφύρι, που απέχει μόλις 50 μέτρα από το σημείο εκείνο.
