Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, από τα σπλάχνα του νησιού της Κύπρου, έχουν εξορυχτεί χιλιάδες τόνοι Χαλκού, Χρυσού, Ασημιού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, ποσότητες που για να εξορυχτούν χρειάστηκε να χαλάσουν ολόκληρα βουνά και με τα μπάζα του μεταλλεύματος τους να δημιουργηθούν νέα. Για να εμπλουτιστούν τα πολύτιμα μέταλλα χρειάστηκε ενέργεια τόση όση παράγεται με την καύση όλων των δασών του νησιού χ3.
Οι αρχαίοι Κύπριοι, με την τεχνογνωσία που τους έδωσαν οι Μυκηναίοι κατάφεραν να εντοπίσουν και σε μεγάλο βαθμό να εκμεταλλευτούν όλα τα κοιτάσματα των πολύτιμων μετάλλων, που υπήρχαν στην επιφάνεια όσο και αυτά που βρίσκονταν σε μικρό βάθος. Η καθαρότητα των σκουριών του μεταλλεύματος αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι Κύπριοι δεν ήταν μόνο άριστοι μεταλλωρύχοι αλλά και άριστοι μεταλλουργοί.
Ένα μεταλλείο το οποίο εξακολουθεί από την αρχαιότητα μέχρι και στις μέρες μας να δίνει το μετάλλευμα του βρίσκεται στην περιοχή Βουκάσα, η οποία στην συνέχεια πήρε το όνομα «Φουκάσα» και πολύ αργότερα οι άνθρωποι βλέποντας ότι η περιοχή είχε μαύρο χρώμα το ονόμασαν «Σκουριώτισσα». Από το 3000 π.χ. μέχρι και σήμερα ο χαλκός, ο χρυσός και το ασήμι εξακολουθούν να ρέουν από τις πλαγιές του λόφου της Φουκάσας.
Οι πρώτοι που έσκαψαν το βουνό ήταν οι Ετεοκύπριοι με την βοήθεια των Μυκηναίων. Ακολούθησαν μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου οι Αχαιοί, οι οποίοι εξορίστηκαν από τις πόλεις βασίλεια τους και έφθασαν στο νησί ψάχνοντας για νέες πατρίδες. Η ακτή Αχαιών, που βρίσκεται στα βόρεια παράλια της Κύπρου, δέχθηκε τα πρώτα καράβια τους.
Ακολούθησαν και άλλοι οι οποίοι έκτισαν τις πόλεις βασίλεια τους στις ακτές του νησιού. Ο Αγαπήνωρ, έκτισε τη Νέα Πάφο. Ο Χαλκάνωρ, το Ιδαλίο. Ο Πράξανδρος, τη Λάπηθο. Ο Δημοφών έκτισε την Αίπεια. Ο Χύτρος έδωσε το όνομά του στην πόλη Χύτροι. Οι Αργείοι ίδρυσαν την Ασίνη, ο Ακάμας την Ακαμαντίδα και οι Αργείοι έκτισαν το Κούριο. Η ανάγκη για καλύτερο οπλισμό οδήγησε τους Αχαιούς να εντατικοποιήσουν την εξόρυξη χαλκού από την Φουκάσα, σκάβοντας κυρίως στα βορειοανατολικά του λόφου, όπου υπήρχαν τα πιο πλούσια κοιτάσματα.
Τους Αχαιούς διαδέχθηκαν οι Ρωμαίοι και τους Ρωμαίους οι Βυζαντινοί τους οποίους εκτόπισαν οι Φράγκοι. Στα 297 χρόνια που κράτησε η Φραγκοκρατία, η Κύπρος γνώρισε μεγάλη πρόοδο και ανάπτυξη και δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να χαρακτηρίσουμε εκείνη την περίοδο σαν «χρυσή» εποχή της Κύπρου. Οι Φράγκοι θέλοντας να διευκολύνουν τους εμπόρους τους και κυρίως αυτούς που ασχολούνταν με τον χαλκό, έκτισαν τα περίφημα Μεσαιωνικά γεφύρια, γεφυρώνοντας μεγάλα ποτάμια, βοηθώντας έτσι και τον ντόπιο πληθυσμό στις μετακινήσεις του. Οι Φράγκοι συνέχισαν να εκμεταλλεύονται το μεταλλείο στην Φουκάσα μέχρι που τους έδιωξαν από το νησί οι Ενετοί, οι οποίοι συνυπήρχαν με τους Φράγκους για αρκετά χρόνια πριν και είχαν μοιράσει την Κύπρο μεταξύ τους.
Οι Ενετοί δεν ασχολήθηκαν με την μεταλλουργεία και έτσι η όποια δραστηριότητα εξόρυξης γινόταν από μεμονωμένα άτομα, όχι πλέον για εμπόριο αλλά για κάλυψη προσωπικών αναγκών σε μέταλλο. Συνέχισαν όμως να αναπτύσσουν το νησί οχυρώνοντας πόλεις και κτίζοντας κάστρα.
Η περίοδος της Τουρκοκρατίας που ακολούθησε και κράτησε για 307 χρόνια μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η πιο μελανή σελίδα σε ολόκληρη την δέκα χιλιάδων ετών ιστορία του νησιού. Η κάθε μεταλλευτική εργασία σταμάτησε και η παραγωγή πολύτιμων μετάλλων ήταν μηδέν. Οι κάτοικοι των περισσοτέρων χωριών εκτοπίστηκαν ή εξοντώθηκαν και στην θέση τους τοποθέτησαν έποικοι από την Ανατολία.
Η εξόρυξη χαλκού ξαναρχίζει με την κάθοδο των Άγγλων στο νησί, οι οποίοι παρόλο που ήταν τελείως άσχετοι με το επάγγελμα του μεταλλουργού και του μεταλλωρύχου, δραστηριοποιούν ξανά τα μεταλλεία, χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία των Κυπρίων.
Σήμερα η Φουκάσα εξακολουθεί να δίνει το πολύτιμο μέταλλο της αφού ο άνθρωπος έχει τα μηχανικά μέσα για να κατέβει πιο βαθιά μέσα στα σπλάχνα της γης. Νέα κοιτάσματα έχουν ανεβρεθεί σε διάφορα μέρη του βουνού και στην γύρω περιοχή.
Δυστυχώς η επέκταση του μεταλλείου, που είναι εκ των πραγμάτων αναγκαία και επιβεβλημένη από τις οικονομικές ανάγκες του Λαού, θα καταστρέψει μέρος του κρατικού δάσους. Μαζί με τα δέντρα θα καταστραφεί και μια φυσική στοά η οποία αποτελεί βιότοπο για τις νυχτερίδες. Το κράτος σε αντιστάθμισμα της καταστροφής, έχει ήδη δημιουργήσει στο δάσος της Πάφου μία τεχνητή στοά με την ελπίδα να εποικιστεί από τα χειρόπτερα του νησιού.
