Από τα πρώτα χρόνια της κοσμογονίας, το νερό ήταν ο πιο βασικός άξονας πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η ύπαρξη κάθε ζωντανού οργανισμού. Οι Θεοί φρόντισαν όπως η Γη καλυφθεί σε μεγάλο μέρος της, με νερό. Όρισαν όπως τα βουνά αποθηκεύουν στα έγκατα τους, μεγάλες ποσότητες νερού, το οποίο στην συνέχεια, μέσω ρηγμάτων στον φλοιό τους να το επιστρέφουν στην φύση.
Φρόντισαν όπως κάθε φυσική πηγή γλυκού νερού να έχει τον φύλακα – άγγελο της. Δημιούργησαν τiς Ναϊάδες. Τις Νύμφες των πηγών και των ποταμών. Αυτές, που ήταν κόρες του Ωκεανού, ζούσαν μέσα στα δάση και στα βουνά, κοντά στις πήγες και φρόντιζαν να μην τελειώνει ποτέ το νερό τους.
Το νησί Κύπρος, ευλογήθηκε από τους Θεούς με πολλές τέτοιες πηγές. Από την ψηλότερη κορυφή του, τον Όλυμπο, μέχρι τις ακτές του, θα συναντήσετε εκατοντάδες. Κάποιες είναι μεγάλες πηγές και σχηματίζουν κεφαλόβρυσα και άλλες είναι μικρές και κρυμμένες μέσα σε παρθένα και απάτητα δάση.
Πλησιάζοντας στο στόμιο μίας πηγής, βλέπεις μπροστά σου να τελείται ένα Θαύμα. Το Θαύμα της ζωής. Το νερό, που για χρόνια «ταξίδευε» μέσα στα έγκατα της γης και στο απόλυτο σκοτάδι, ξεπετάγεται με ορμή από το στόμιο της πηγής και «ζωντανό» πια σαν ρυάκι ή σαν ποταμός συνεχίζει τον κύκλο του μέσα στο φως.
Στην περιοχή του χωριού Χοιροκοιτία, που ανήκει στην επαρχία της Λάρνακας, υπάρχει μικρό εξωκλήσι, κτισμένο από το 1790 και είναι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή. Στην ίδια περιοχή, ένας μύθος ή καλύτερα ένα παραμύθι, από αυτά που λένε οι παππούδες στα εγγόνια τους, έλεγε για μια πηγή πόσιμου και γλυκού νερού. Ένα κεφαλόβρυσο που το νερό του πρασίνιζε την κοιλάδα που έχει δημιουργήσει μικρός χείμαρρος και πότιζε τα περιβόλια των ανθρώπων. Κάποια μέρα, έτσι στα ξαφνικά, το κεφαλόβρυσο σταμάτησε να δίνει το νερό του. Η κοιλάδα ξεράθηκε και τα περιβόλια εγκαταλείφθηκαν. Οι δε άνθρωποι βρήκαν άλλες πηγές πόσιμου νερού.
Οι αιώνες πέρασαν, το κεφαλόβρυσο χάθηκε κάτω από την γης και η ύπαρξη του πέρασε στην σφαίρα της φαντασίας και του παραμυθιού.
Το παραμύθι, κρατήθηκε στη ζωή περνώντας από γενιά σε γενιά, φθάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Με την διαφορά ότι πια δεν είναι παραμύθι. Είναι πραγματικότητα. Το κεφαλόβρυσο υπάρχει.
Στα χρόνια που πέρασαν από την οικοδόμηση του μικρού Ναού, αυτός «ξεχάστηκε», αφού ήταν μακριά από το χωριό και σε δύσβατη τότε περιοχή. Οι αμείλικτες καιρικές συνθήκες του προξένησαν μεγάλες ζημιές.
Πριν πέντε μήνες, οι κάτοικοι, αποφάσισαν να το επιδιορθώσουν. Πήγαν στον χώρο και άρχισαν τις οικοδομικές εργασίες. Τότε από σημείο νοτιοδυτικά του Ναού και σε απόσταση μόνο 20 μέτρων, η Γης άρχισε να «ξερνάει» νερό. Πολύ νερό. Οι άνθρωποι, ενθουσιασμένοι που το παραμύθι που τους μεγάλωσε δεν ήταν παραμύθι αλλά μια πραγματική ιστορία, έκτισαν την βρύση με πέτρα και από ένα τεράστιο στόμιο, εξέρχεται πλέον το νερό. Δημιουργήθηκε το «Κεφαλόβρυσο της Αγίας Παρασκευής».
Οι Κύπριδες Ναϊάδες, για ακόμα μια φορά, έκαναν καλά την δουλειά τους, αυτήν που τους όρισαν οι Θεοί.
Παρακολουθήστε το βίντεο της επίσκεψης μας:
