Στο εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο χωριό της επαρχίας Λεμεσού, τη Βίκλα, το μόνο οικοδόμημα που μένει ακόμα και σήμερα ανέπαφο είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος. Κτισμένη στη κορυφή χαμηλού λόφου, δεσπόζει του τεράστιου κάμπου της Βίκλας αλλά και της κοιλάδας του ποταμού Βασιλικού.
Είναι κτισμένη με πέτρα και σε σχήμα Βασιλικής η οποία φέρει ξύλινη, δίρριχτη και οξυκόρυφη κεραμοσκεπή στέγη. Τα κεραμίδια είναι επίπεδου τύπου. Το καμπαναριό ορθώνεται πάνω από το πέτρινο περιτοίχισμα και αποτελεί μέρος του.
Ο Ναός έχει δεχθεί επέκταση προς τα δυτικά με την οποία η δυνατότητα εξυπηρέτησης των πιστών έχει διπλασιαστεί. Η μεγάλη χρονική διαφορά από την μέρα οικοδόμησης του αρχικού ναού και της επέκτασης στην συνέχεια, είχε σαν αποτέλεσμα αυτή να είναι τόσο πολύ εμφανής, αφού τα κεραμίδια των δύο τμημάτων, είναι πολύ διαφορετικά, όπως επίσης και εσωτερικά, φαίνονται οι βάσεις του τοίχου που κατεδαφίστηκε.
Με την επέκταση μόνο προς τα δυτικά, η εκκλησιά πήρε μορφή στοάς, αφού το πλάτος δεν ξεπερνά τα 3 μέτρα και το μήκος επεκτείνεται στα 20.
Το παλιό μέρος του Ναού του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος, ήταν το καθολικό μοναστηριού που υπήρχε στην ίδια θέση από πολλούς αιώνες πριν και όταν ακόμα η Βίκλα και ο κάμπος της αποτελούσε Φράγκικο φέουδο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, γέννημα και θρέμμα της επαρχίας Λεμεσού η πιο καλά του τότε Βασιλείου της Αμαθούς, ήταν παιδί πολύ πλουσίων αλλά και θρησκευόμενων Χριστιανών, κατοίκων της Αμαθούς.
Μετά τα χρόνια της εφηβείας, έφυγε από την Κύπρο και πήγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και άρχισε το φιλάνθρωπο και Θεάρεστο έργο του. Κατάφερε με την δράση του να ανεβεί στα πιο ψηλά σκαλοπάτια της ιεροσύνης, χωρίς ποτέ να σταματήσει να δίνει προς τον κάθε ένα που του το ζητούσε.
Μέτα από πολλά χρόνια και παραινέσεις φίλων από την Κύπρο, επέστρεψε στο νησί όπου και πέθανε στον τόπο που τον γέννησε. Η σορός του ενταφιάστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Τύχωνα Λεμεσού.
