Στα χώματα που το κουρασμένο κορμί του Ακάμα, έγειρε να ξεκουραστεί, από την ταλαιπωρία ενός δεκάχρονου πολέμου, επέλεξε η Θεά της Ομορφιάς και του Έρωτα, για να συναντά τον Εραστή της, τον ωραίο Άδωνι, όταν αυτός, ανέβαινε από τον κάτω κόσμο στην επιφάνεια.
Λίγες δεκάδες μέτρα, από την ακροθαλασσιά, μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο, όπου δεκάδες μικρές πηγές αναβλύζουν από τις κάθετες πλαγιές βουνοκορφής, η Θεά, υπό την σκιά των φύλλων συκής, που την έκρυβαν από τα περίεργα βλέμματα των ανθρώπων, αλλά και από τα λαίμαργα βλέμματα των Ολύμπιων Θεών, αφιερωνόταν στον καλλωπισμό και ετοιμασία του σώματός της, περιμένοντας τον εραστή της.
Λουζόταν με τα αρώματα που της πρόσφεραν εκατοντάδες αρωματικά φυτά και δένδρα που υπάρχουν στην περιοχή και με το νερό που η Κύπριδα μάνα γη φρόντισε να αναβλύζει από τα σπλάχνα της, κάνοντας την, τόσο όμορφη και ποθητή, που κανένας δεν μπορούσε να της αντισταθεί, μήτε Θεός, μήτε θνητός.
Η Θεά, που χρόνια πριν, στάθηκε η αιτία για να γεννηθεί ο Άδωνις, αφού οδήγησε πατέρα και κόρη σε παράνομο δεσμό, για να τον σώσει από το μίσος του πατέρα του, τον έκλεψε και τον τοποθέτησε σε Λάρνακα, την οποία έδωσε στην Περσεφόνη, να τον μεγαλώσει, μακριά από τους ανθρώπους και στην ασφάλεια, που έδινε η απομόνωση του κάτω κόσμου.
Όταν ο Άδωνις μεγάλωσε, η Αφροδίτη ζήτησε από την Περσεφόνη να της τον παραδώσει. Εκείνη είχε επίσης ερωτευθεί τον Άδωνι και τον ήθελε για τον εαυτό της. Ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στις δύο Θεές, κάτι που προκάλεσε την επέμβαση του Δία, δίνοντας λύση στην διένεξη.
Μοίρασε τον χρόνο σε 3 και έδωσε από 1 τρίτο στην κάθε Θεά. Το άλλο τρίτο το άφησε στην κρίση του Άδωνι, για να επιλέγει με ποια Θεά θα ήθελε να το περνά. Η Αφροδίτη, χρησιμοποιώντας τα μαγικά και ερωτικά φίλτρα που της χάριζε η Κυπριακή Γη που την γέννησε, κατάφερε να περνά μαζί της τον χρόνο του ο Άδωνις.
Τα χρόνια περνούσαν και το παράνομο ζευγάρι χαιρόταν τον έρωτα του, ταξιδεύοντας στα πανέμορφα τοπία της Κύπρου. Δεκάδες ποτάμια, μέσα σε πανέμορφες κοιλάδες στολισμένες με μοναδικά δένδρα και φυτά, χάριζαν στους εραστές, μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές ευτυχίας.
Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, ο Άδωνις, θέλεις από τύχη, θέλεις από παρέμβαση κάποιου Θεού, σκοτώθηκε από άγριο κάπρο. Η Θεά, στο άκουσμα της επιθανάτιας κραυγής του αγαπημένου της, κέρωσε. Οδήγησε το συρόμενο από κύκνους άρμα της, προς την κατεύθυνση που ακούστηκε η κραυγή του Άδωνι και τον βρήκε αιμόφυρτο.
Τον ανέβασε στο άρμα και διέταξε τους Κύκνους να πετάξουν ψηλά και γρήγορα, για να μεταφέρει τον αγαπημένο της στην σπηλιά της και εκεί με τα φίλτρα της να τον γλυτώσει από τον θάνατο. Το αίμα του Άδωνι, κυλούσε από τις πληγές του και από εκεί «πότιζε» την Κυπριακή Γη. Όπου αυτό άγγιζε το χώμα, φύτρωναν κόκκινα τριαντάφυλλα, την ίδια ώρα, που τα δάκρυα από τα μάτια της Αφροδίτης, πέφτοντας στην αγκαλιά της μάνας γης, μετατρέπονταν σε ανεμώνες, γεμίζοντας με χιλιάδες χρώματα τα όρη και τις πεδιάδες της Κύπρου.
Μετά τον θάνατο του Άδωνι και την μετάβαση του στην χώρα των νεκρών, η απαρηγόρητη και ερωτευμένη Θεά, παρακαλούσε την Περσεφόνη, να του επιτρέπει να έρχεται κοντά της μόνο τους έξι μήνες του έτους και τους άλλους έξι να τους περνά με την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο. Η Περσεφόνη, συμπόνεσε τον μεγάλο έρωτα της Αφροδίτης και συγκατάνευσε στην επιθυμία της Αφροδίτης.
Έτσι, για έξι μήνες του έτους, οι δύο εραστές, συνεχίζουν να ταξιδεύουν και να ομορφαίνουν με τον έρωτα τους την Κύπρο και τα δάση της. Πότε στα Λουτρά του Άδωνι και πότε στα λουτρά της Αφροδίτης, μακριά από τα περίεργα βλέμματα των ανθρώπων και μακριά από τα λαίμαργα βλέμματα των Ολύμπιων Θεών, πίσω από χρυσοπράσινα φύλλα συκής, οι δύο νέοι, χαίρονται τον μεγάλο έρωτα τους, ομορφαίνοντας τον με τα κρύα και δροσερά νερά που τους χαρίζει η Κύπριδα Μάνα Γη.
Στην σύγχρονη εποχή, χιλιάδες άνθρωποι από όλα τα μέρη του πλανήτη, ακολουθούν τα βήματα των δύο ζωντανών Θεών και εραστών μέχρι τον Ακάμα και λούζονται με το ίδιο νερό, που ομορφαίνει τα κορμιά των δύο νέων, ετοιμάζοντας τα για το ολοκληρωτικό δόσιμο.
Εκεί, στα Λουτρά της Αφροδίτης, κάτι μυστηριακό και τελετουργικό, λαμβάνει χώρα, ομορφαίνοντας& τον εσωτερικό κόσμο κάθε γυναίκας και κάθε κοριτσιού μετά που λούζονται στα κρύα νερά του Ακάμα. Το βλέπεις στα πρόσωπα τους. Το νιώθεις στην ατμόσφαιρα και το "αγγίζεις" στις λέξεις ευτυχίας που ακούς από τα χείλη τους.
Όταν βρεθείς στο χώρο σας παρατηρητής ή σαν ακόλουθος της Θεάς, μία είναι η κατάληξη μέσα σου. Η Θεά Αφροδίτη ζει, υπάρχει και χαίρεται τον έρωτα της μέσα στο «τροπικό» δάσος από δένδρα και θάμνους που ευωδιάζουν, στο κάθε "άγγιγμα"του αγέρα.
