Η αλυκή Λάρνακας είναι ένα σύμπλεγμα από 4 λίμνες όπου οι τρεις είναι συνδεδεμένες. Πρόκειται για αλμυρές λίμνες, αφού το θαλάσσιο νερό διαπερνά τον πορώδη βράχο με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε αλμυρές.
Φυσικά υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που λέγεται από τον Λαό. Τον καρό που στην Λάρνακα ζούσε ο Άγιος Λάζαρος , ζήτησε από μια γυναίκα να του δώσει λίγο νερό για να πιει. Αυτή αρνήθηκε και ο Άγιος την καταράστηκε λέγοντας της . «Ας ξεραθούν τα αμπέλια σας και ας γίνουν σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα από το αλάτι» . Αυτά ξεράθηκαν και έγιναν οι αλυκές.
Στην Κύπρο υπάρχουν δύο μεγάλες λίμνες οι οποίες είναι αλμυρές και αποτελούν σημαντικούς βιότοπους. Η μία είναι η αλυκή Λάρνακας και η άλλη η αλυκή Ακρωτηρίου στην Λεμεσό.
Στην Λάρνακα η αλυκή το καλοκαίρι ξεραίνεται και στην επιφάνεια μένει ένα παχύ στρώμα από φυσικό αλάτι. Τον περασμένο αιώνα και μέχρι το 1980 το μάζευαν και το πωλούσαν στις βιομηχανίες.
Η δραστηριότητα αυτή απασχολούσε δεκάδες νέους από τα γύρω χωριά και κυρίως από το κοντινό χωριό την Αραδίππου. Όταν η αλυκή στέγνωνε από το νερό, οι εργάτες δημιουργούσαν ομάδες και ο αρχηγός κάθε ομάδας αναλάμβανε εργολαβία το μάζεμα του αλατιού από μια περιοχή της αλυκής. Αυτός χώριζε την περιοχή του σε μικρότερα τεμάχια, διαχωρίζοντας τα ανοίγοντας μονοπάτια στο αλάτι. Μέτα ο κάθε νέος, που απαραίτητα θα έπρεπε να έχει ιδιόκτητο γαϊδούρι, άρχιζε με το φτυάρι να μαζεύει το αλάτι σε σωρούς. Ακολούθως γέμιζε ζεμπίλια με αλάτι, τα φόρτωνε στο γαϊδούρι και το μετέφερνε στην ακτή. Εκεί ο υπεύθυνος το ζύγιζε και το στοίβαζε σε ένα πολύ μεγάλο σωρό.
Όταν ο σωρός μεγάλωνε πολύ τον σκέπαζαν με χώμα και το αλάτι παρέμενε εκεί μέχρι να έλθουν οι έμποροι να το παραλάβουν.
Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη εργασία, τόσο για τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί όσο και για τα ζώα.
Η διαδικασία αυτή σταμάτησε διότι το νερό μολύνθηκε από την οικοπεδοποίηση των περιοχών βορειοδυτικά της λίμνης, από όπου προέρχεται ο μεγαλύτερος όγκος νερού της λίμνης.
Όταν σταμάτησε η συλλογή αλατιού, η φύση «προίκισε» την λίμνη με τα κατάλληλα διατροφικά είδη για μια σειρά μεταναστευτικών πουλιών, τα οποία χρησιμοποιούν την λίμνη στα ταξίδια τους από την Ευρώπη προς την Αφρική και τανάπαλι .
Η έκταση της είναι 1761 εκτάρια από τα οποία τα 760 καλύπτονται από βλάστηση. Πριν το 1974 η έκταση της ήταν πολύ μεγαλύτερη αφού από τότε κτίστηκαν στην περιοχή δύο αεροδρόμια.
Ανήκει στο πρόγραμμα «φύση 2000» και είναι στην 1081ην θέση στον κατάλογο για τους Ευρωπαϊκούς υγροβιότοπους.
Ένα μονοπάτι σε μεταφέρει σε μεγάλη έκταση κυκλικά της λίμνης που έχει αφετηρία την ανατολική όχθη και καταλήγει μετά το Μουσουλμανικό Τέμενος.
Όλες οι εποχές είναι κατάλληλες για να επισκεφτείς την λίμνη, γιατί η κάθε μια έχει να σου δώσει και μια διαφορετική όψη της. Η εποχή που το νερό γεμίζει την λίμνη (Οκτώβριο και μετά) είναι μια εποχή που μπορείς να παρακολουθήσεις την διαδικασία η οποία γίνεται με αργό αλλά ορατό τρόπο. Η λεκάνη της λίμνης γεμίζει από βορειοανατολικά και σταθερά προχωρά προς τις άλλες κατευθύνσεις.
Στην δυτική όχθη της αλυκής είναι κτισμένο το πιο ιερό Τέμενος των Μουσουλμάνων της Κύπρου και όχι μόνο. Πρόκειται για το Τέμενος «Χαλά Σουλτάν Τεκέ» που φημολογείται ότι είναι ο τάφος της Ουμ Χαράμ. Το Τέμενος βρίσκεται σε άριστη κατάσταση με έξοδα του Κυπριακού Κράτους. Το επισκέπτονται χιλιάδες προσκυνητές αλλά και απλοί επισκέπτες. Δεν υπάρχει τιμή εισόδου.
Η αλυκή βρίσκεται στα δυτικά της Λάρνακας. Μετά την γνωστή παραλία «Mackenzie” και δίπλα από το παλιό και νέο διεθνές αεροδρόμιο Λάρνακας.
