Στα μέσα της διαδρομής Λεμεσός – Κορφή και μόλις 50 μέτρα από την είσοδο στην πάροδο προς το χωριό Κορφή που την συναντάμε μετά που θα διασταυρώσουμε τον ποταμό Γαρύλλη, υπάρχει μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Ειρήνη. Η περιοχή ανήκει διοικητικά στο χωριό Παραμύθα.
Πρόκειται για πολύ παλαιό κτίσμα και το οποίο ανακαινίσθηκε πριν μερικά χρόνια. Είναι κτισμένο με ακανόνιστη πέτρα και εξωτερικά είναι ασπρισμένο. Οι τοίχοι έχουν μεγάλο πάχος που ξεπερνά τα 60 εκατοστά. Εσωτερικά είναι σοβατισμένο και ασπρισμένο.
Έχει σχήμα καμαροσκέπαστης βασιλικής ή οποία φέρει εξωτερικά δίρριχτη στέγη που είναι καλυμμένη με κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Η καμπάνα βρίσκεται κρεμασμένη από την οροφή του στεγάστρου της νότιας εισόδου.
Για τους πιο παλιούς, οι οποίοι έζησαν και γνώρισαν το εκκλησάκι πριν 20 χρόνια έχουν να πουν πολλά για την τοποθεσία που είναι κτισμένο. Ολόκληρη η περιοχή που περικλείεται από τα χωριά Παραμύθα, Απαισιά, Κορφή, Λιμνάτης μέχρι και την Άλασσα, δηλαδή πολλές χιλιάδες εκτάρια γης ήταν καλυμμένα με αμπελώνες.
Αν επισκεφτείτε την περιοχή, θα δείτε τις αναβαθμίδες που ο κόπος χιλιάδων ανθρώπων, μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας και με μόνα εργαλεία τον κασμά και τα χέρια τους, κατάφεραν να μετατρέψουν τα χέρσα βουνά σε γλυκύκαρπους αμπελώνες. Όποιος επισκέπτης «κατέβαινε» από την περιοχή της Κορφής, αυτό που έβλεπε μπροστά του για πολλά χιλιόμετρα, ήταν ένας καταπράσινος ωκεανός. Μια απέραντη, πράσινη θάλασσα που μοσχοβολούσε από τις μυρουδιές των ώριμων σταφυλιών και ανάμεσα σε αυτήν το κάτασπρο μικρό εκκλησάκι.
Μέτα ήλθε η διακυβέρνηση Βασιλείου και μέσα από αυτήν, η εκρίζωση των αμπελώνων έναντι αδρής αμοιβής. Το τοπίο φαίνεται και είναι εγκαταλελειμμένο. Η Γης ερημώθηκε και οι αναβαθμίδες των αμπελώνων χέρσες και ξέρες πια, μαρτυρούν την εχθρότητα των τότε κυβερνώντων προς το περιβάλλον. Το μόνο που απόμεινε στην περιοχή, είναι το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, ξεχασμένο και αυτό σε κάποια «γωνιά» του χωριού Παραμύθα.
