Ανάμεσα στον παλαιό «πυρήνα» του χωριού Επισκοπή και των οικισμών, που η ανάγκη για στέγαση των εκτοπισμένων συμπατριωτών μας, οδήγησε στο κτίσιμο τους, στις βορειοδυτικές περιοχές της Επισκοπής, υπήρχε ένας πολύ μεγάλος αδειανός χώρος.
Μέσα σε αυτόν τον χώρο, έκτισαν το κοινοτικό μέγαρο, ένα αμφιθέατρο, ένα γήπεδο αθλοπαιδιών. Νοτιοδυτικά αυτού του χώρου, υπάρχει μια σχετικά πρόσφατα ανεγειρόμενη εκκλησία.
Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Σπυρίδωνα. Δεν είναι μεγάλος Ναός. Αρχιτεκτονικά είναι πανομοιότυπη με το μικρό εξωκλήσι που βρίσκεται στο κέντρο της κοινότητας και είναι αφιερωμένο στην Υπαπαντή της Θεοτόκου.
Η εκκλησία αυτή δεν θα κτιζόταν αν δεν προηγούνταν κάποια γεγονότα.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια, στην θέση της εκκλησίας, υπήρχε ένας πολύ παλιός και τεράστιος σε μέγεθος Τρέμιθος. Δίπλα από το δένδρο, υπήρχε μια ορθογώνια πέτρα με μία διαμπερές τρύπα στην μέση. Φήμες λένε, ότι όποιος και αν δοκίμαζε να περάσει από την τρύπα, ως εκ θαύματος χωρούσε και περνούσε από την άλλη πλευρά.
Τον χώρο αυτόν, τον διεκδικούσαν, διάφοροι πολιτικοί χώροι της κοινότητας που αναζητούσαν γη για να ανεγείρουν κομματικούς συλλόγους. Η αντιπαλότητα αυτή, οδήγησε κάποιους να ξεράνουν το δένδρο. Καλυπτόμενοι από το σκοτάδι, έριξαν στις ρίζες του δηλητήριο, που αποτέλεσμα είχε, το δένδρο να ξεραθεί.
Έφεραν συνεργείο για να εκριζώσουν το νεκρό πλέον δένδρο. Κατά την εκσκαφή του χώρου, ανακαλύφθηκαν τα θεμέλια, κρυμμένου και θαμμένου στο χώμα, παλαιοχριστιανικού Ναού, που κανένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του.
Μετά από αυτό, επήλθε ηρεμία μεταξύ των κατοίκων και πάρθηκαν σοφότερες αποφάσεις. Ο χώρος θα αποσκαφτόταν για να έλθουν στην επιφάνεια τα θεμέλια του παλαιού Ναού και δίπλα θα ανεγειρόταν νέα εκκλησία με βάση την αρχιτεκτονική του παλαιού.
Με την βοήθεια της Μητρόπολης Λεμεσού, οικοδομήθηκε ο νέος Ναός και αφιερώθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα που όπως πιστεύεται ήταν αφιερωμένος και ο παλαιός.
