Καθ’ όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι Χριστιανικοί Ναοί, δέχονταν επιθέσεις από τους Οθωμανούς κατακτητές. Υπήρχαν όμως περίοδοι που η καταστροφική μανία των ανθρώπων αυτών σε οτιδήποτε Χριστιανικό εξελισσόταν σε πραγματικό διωγμό. Κατέστρεφαν Ναούς, αποκεφάλιζαν ιεράρχες και έκαιγαν τις θρησκευτικές εικόνες.
Στο μέσω μιας τέτοιας έξαρσης, οι κάτοικοι από το χωριό Πελέντρι της επαρχίας Λεμεσού, για να γλυτώσουν από την καταστροφή την εικόνα της Παναγίας, την έκρυψαν σε κάποιο άγνωστο μέρος για τους πολλούς.
Τα χρόνια πέρασαν και η εικόνα παρέμενε θαμμένη στο έδαφος. Τότε σαν σε όραμα η Παναγία, έδωσε εντολή σε μια γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει, να πάρει την εικόνα και να την μεταφέρει στο χωριό Πελέντρι και της αποκάλυψε το μέρος όπου βρισκόταν κρυμμένη.
Η λεχώνα, παρά τον κίνδυνο για την υγεία της από τον πρόσφατο τοκετό αλλά και με τον κίνδυνο να την ανακαλύψουν οι Μωαμεθανοί, πήγε στο σημείο που της υπέδειξε η Παναγία και βρήκε την εικόνα Της.
Ο δρόμος μακρύς και ανηφορικός και η γυναίκα ταλαιπωρημένη, γρήγορα κουράστηκε από το βαρύ φορτίο που κουβαλούσε. Κάθισε στην «ρίζα» ενός βράχου και ζήτησε από την Παναγία λίγο νερό για να ξεδιψάσει. Την ίδια ώρα από τον βράχο όπου καθόταν, σαν χείμαρρος ξεχύθηκε πηγή πόσιμου νερού. Αφού η γυναίκα ήπιε νερό, ευχαρίστησε την Παναγία και συνέχισε τον δρόμο της.
Από τότε στο σημείο που το νερό ανάβλυζε μέσα από τον βράχο, οι πιστοί έκτισαν μικρό εξωκλήσι και δίπλα τοποθέτησαν κρουνό από τον οποίο το νερό ρέει άφθονο και ξεδιψά τους περαστικούς αλλά και τους πιστούς που καταφθάνουν από μεγάλες αποστάσεις για να γεμίσουν τα παγούρια τους.
Στα πολύ πρόσφατα χρόνια, έκτισαν Μικρό Ναό και τον αφιέρωσαν στην Παναγία του Αμιάντου, ο οποίος βρίσκεται δίπλα στην γέφυρα του ποταμού Κούρη, ανάμεσα στα χωριά Αμίαντος και Πελέντρι.
Ο Ναός πανηγυρίζει την Κυριακή του Θωμά και κατά την μέρα αυτή, οι πιστοί από το Πελέντρι, εν πομπή μεταφέρουν στα χέρια την εικόνα της Παναγίας στο μικρό εξωκλήσι και με το πέρας της μέρας την μεταφέρουν και πάλι πίσω στο χωριό τους.
Προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για να μεταφερθεί η εικόνα με άλλα μέσα εκτός από τα πόδια, απέτυχαν. Ο μόνος τρόπος για να γίνει η μεταφορά της είναι περπατώντας, όπως έκανε πριν εκατοντάδες χρόνια η λεχώνα.
