Ήταν στο τέλος του Τρωικού πολέμου που οι κουρσευτές της Τροίας έψαχναν να βρουν νέες πατρίδες, αφού στις δικές τους, βασίλευαν πλέον άλλοι Βασιλιάδες. Αφού διέσχισαν τα μανιασμένα κύματα του πελάγου της Κιλικίας, άλλων τα καράβια άραξαν στον Ακάμα, άλλων στην Αχαιών Ακτή, άλλων στην Σαλαμίνα και άλλων στο Κούριο.
Δώδεκα Βασιλιάδες έκτισαν 12 Βασίλεια. Ανάμεσα τους και ο Χαλκάνωρ που είχε καταγωγή από πόλη της Πελοποννήσου. Τα καράβια του άραξαν αργά τη νύχτα στο ακρωτήρι Κίτιο και από εκεί προχώρησε στο εσωτερικό του νησιού με όλο το στράτευμα του να τον ακολουθεί.
«Θα κτίσουμε πόλη εκεί που θα αντικρίσουμε για πρώτη φορά τον ήλιο πατώντας τα χώματα αυτού του νησιού» τους είπε. Και έτσι και έγινε. Έκτισε πόλη εκεί που οι πρώτες αχτίδες του ήλιου έλαμψαν στα μάτια του. Την ονόμασε «Ιδάλιον» (είδα τον Ήλιο), την οχύρωσε, την οργάνωσε και την κατέστησε μεγάλη και τρανή μετατρέποντας την σε ένα από τα 12 Ελληνικά βασίλεια του νησιού.
Αυτή η πόλης άντεξε στον χρόνο, στις επιδρομές, στις καταστροφές. Άντεξε στους τυράννους και στους καταπατητές για να φθάσει μέχρι τις μέρες μας με το όνομα «Δάλι», φέροντας μαζί της βαριά ιστορία 35 αιώνων.
Ανάμεσα σε αυτές τις σελίδες της ιστορίας βρίσκεται και ένα μικρό εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο. Πρόκειται για ναό που οικοδομήθηκε με μερικώς πελεκημένους ασβεστολιθικούς πωρόλιθους στα τέλη του 13ου αιώνα ή αρχές του 14ου σε σχήμα συντετμημένου εγγεγραμμένου Σταυρού, ο οποίος φέρει επιβλητικό τρούλο.
Φέρει δύο εισόδους, μία στο νότιο άκρο του Σταυρού και μία στο κέντρο του δυτικού. Είναι ορθογώνιες, ευθυτενείς και σχηματίζονται από ξύλινα δοκάρια. Στο ανώφλι υπάρχει μεγάλο δοκάρι και πάνω από αυτό σχηματίζονται αβαθείς εσοχές σε σχήμα τόξου. Το νότιο τόξο είναι οξυκόρυφο και το δυτικό καμαρωτό. Οι δύο είσοδοι κλείνουν από πανέμορφες, δίφυλλες και ξύλινες πόρτες.
Παράθυρα φωτισμού υπάρχουν 4 στο τύμπανο του τρούλου τα οποία στο ανώφλι σχηματίζουν καμαρωτά τόξα. Υπάρχει ακόμη ένα ορθογώνιο και ευθυτενή στο κέντρο του ημικυκλικού τοίχου που σχηματίζει εσωτερικά την αψίδα του Ιερού. Ο Τρούλος, το εξωράχιο των οξυκόρυφων καμάρων που σχηματίζουν τα άκρα του Σταυρού καθώς και το τεταρτοσφαίριο της Αψίδας του Ιερού, σκεπάζονται από κεραμίδια Βυζαντινού τύπου.
Ο συγκεκριμένος τύπος Ναού είχε διαδοθεί πολύ στο νησί κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας, όπου οι Φράγκοι φεουδάρχες προτιμούσαν να οικοδομούν μικρούς Ναούς στα όρια του φέουδου που διαχειρίζονταν, τόσο για τους ιδίους όσο και για τις οικογένειες τους. Η τακτική αυτή δεν έχει εξαλειφτεί ποτέ από το νησί από τότε, αφού και σήμερα βλέπουμε σε κτήματα ευπόρων πιστών να οικοδομούνται του ιδίου τύπου μικροί Ναοί.
