Το χωριό της επαρχίας Λευκωσίας η Ποταμιά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου ζωής του λαού της Κύπρου, που βίαια ανατράπηκε το 1974. Στην Ποταμιά, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ζουν, εργάζονται και διασκεδάζουν μαζί.
Παρόλο που στην Ποταμιά υπάρχουν δύο κοινοτικά συμβούλια, τα πάντα κυλούν ομαλά και υπάρχει αγαστή συνεργασία. Όλες οι υπηρεσίες δουλεύουν αρμονικά. Τα αποδεικνύει το ίδιο το χωριό. Ο επισκέπτης θα δει, καθαρούς δρόμους. Η διαφορετική θρησκευτική καταγωγή των κατοίκων δεν αποτέλεσε στο παρελθόν και ούτε αποτελεί και σήμερα, αιτία διαχωρισμού.
Την κύρια εκκλησία της Ποταμιάς την βρήκαμε πολύ εύκολα. Κτισμένη στα ανατολικά του χωριό, σε υπερυψωμένη τοποθεσία, την βλέπεις από μακριά. Του Τίμιου Σταυρού, μας είπαν. Το Τέμενος δεν το βρήκαμε. Το ψάξαμε αλλά τίποτα. Ψάξαμε και βρήκαμε τον Τουρκοκύπριο Πρόεδρο της κοινότητας, κ. Χασάν. Που είναι το τζαμί; τον ρωτήσαμε. Μας πήρε. Ένα απλό κτίσμα, χωρίς μιναρέ είναι το Τέμενος της Ποταμιάς.
Περπατήσαμε σε όλο το χωριό. Βόρεια και λίγες εκατοντάδες μέτρα έξω από το χωριό, υπάρχει μια μισό κτισμένη εκκλησία. Δίπλα το μνημείο των νεκρών της περιοχής. Απέναντι υπάρχει ένα πολύ παλιό κτίσμα, σχεδόν γκρεμισμένο. Από τον μεσαίωνα, μας είπαν. Ένα αρχιτεκτονικά τέλειο αρχοντικό. Ίσως να αποτελεί το μοναδικό δείγμα, μεσαιωνικού αρχοντικού σε ολόκληρη την Κύπρο. Κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί για αυτό. Να το αναστηλώσει. Να το εκμεταλλευθεί τουριστικά. Η περιοχή είναι πανέμορφη και η άφιξη σου εκεί συνοδεύεται από αισθήματα, στο αντίκρυσμα της αρχοντιάς του μισογκρεμισμένου οικοδομήματος. Τα οφέλη για την κοινότητα αλλά και για το κράτος θα ήταν τεράστια.
Στην Ποταμιά οι αγροί είναι πάντοτε πρασινισμένοι. Εργατικοί οι κάτοικοι, τους φυτεύουν, χειμώνα και καλοκαίρι. Νερό υπάρχει πολύ. Εξάλλου και το όνομα του χωριού, παραπέμπει σε νερό "Ποταμιά".
Προσέξαμε ότι υπάρχουν πολλές ταβέρνες. Τις βραδινές ώρες, δεχόμαστε πολλούς επισκέπτες από τα γύρω χωριά ακόμη και από την Λευκωσία, το κλέφτικο μας είναι το καλύτερο, θα μας πουν.
Τελικά ναι, η Ποταμιά, παρ όλη την ανάπτυξη και εξέλιξη που έχει, παραμένει μια κοινότητα παράδειγμα, για ειρηνική συμβίωση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
