Στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, ανάμεσα στα πελάγη της Κιλικίας, της Λυκίας και της Κρήτης, υπάρχει ένα νησί, που η ομορφιά και ο πλούτος του αποτελούσε πάντα την αιτία για να βρίσκεται κάτω από την κατοχή των ξένων. Η Κύπρος, το νησί που η ομορφιά του «ανάγκασε» τον ποιητή να το χαρακτηρίσει σαν «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος», δεν έζησε ποτέ μέσα σε συνθήκες απόλυτης ειρήνης και ηρεμίας. Οι κατακτητές διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, καταδυναστεύοντας και εξαντλώντας οικονομικά τον Κυπριακό Λαό. Οι Κύπριοι σαν αντίδοτο στις κακουχίες είχαν τις Θεότητες τους, τους θρύλους τους, του Ήρωες τους.
Από τη πρώτη εκείνη στιγμή που ο πρώτος άνθρωπος κατάφερε να διασχίσει κολυμπώντας το αβαθή Κιλίκιο πέλαγος και να ορθώσει το κορμί στο ανεξερεύνητο και παρθένο νησί της Κύπρου, ταυτόχρονα ενεργοποιήθηκε και η διαδικασία γέννησης της πρώτης Θεάς του, της Αφροδίτης. Της Θεάς η οποία «έντυσε» το νησί με όλη την ομορφιά που μπορούσε ένας Θεός να «ντύσει» το πιο αγαπημένο Δημιούργημα του.
Όταν τον 4ον αιώνα στο νησί επικράτησε ολοκληρωτικά η νέα Θρησκεία, οι Κύπριοι για να προστατέψουν την Θεά τους, την έκρυψαν πίσω από μίαν άλλη Γυναίκα. Πήραν το πρόσωπο της Μητέρας του Χριστού και της έδωσαν όλα τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που είχαν δώσει στην Αφροδίτη.
Όταν το νησί πέρασε στα χέρια των Φράγκων, οι οποίοι από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους σε αυτό, εξαφάνισαν σχεδόν κάθε τι που είχε σχέση με την Ορθοδοξία, οι Κύπριοι για να προστατέψουν και πάλι την Θεά τους την έκρυψαν πίσω από μια άλλη γυναίκα, μια μυθική Βασίλισσα. Μία Βασίλισσα την οποία «συναντούμε» παντού στο νησί, από το ακρωτήριο Απ. Ανδρέας μέχρι τον Πύργο Τηλλυρίας και από τις ακτές της Κερύνειας μέχρι και της Λεμεσού.
Πύργοι, Κάστρα, Παλάτια, Κάμποι, Βουνά, ανεξερεύνητα σπήλαια, ποτάμια, δάση, λουτρά, πόλεις και χωριά, όλα φέρουν το όνομα και ανήκουν στην Βασίλισσα τους. Ανήκουν σε μια Βασίλισσα, την Ρήγαινα, που ποτέ δεν είδε κανείς αλλά όλη η Κύπρος της ανήκει.
Ένα από αυτά τα πανέμορφα και μυθικά μέρη όπου η θρυλική Βασίλισσα της Κύπρου, η Ρήγαινα, συνήθιζε να επισκέπτεται συνοδευόμενη πάντα από μυθικούς ήρωες και μορφές, βρίσκεται στο πανέμορφο χωριό Μουτουλλάς, το οποίο είναι κτισμένο μέσα στην κοιλάδα της Μαραθάσας και στις επικλινείς πλαγιές παραποτάμων του Σέτραχου και πρόκειται για τον τόπο όπου σήμερα ονομάζουμε «Λουτρά της Ρήγαινας».
Το τμήμα δασών του νησιού, με την βοήθεια και την συνδρομή του κοινοτικού συμβουλίου αλλά και των ιδιοκτητών γης που γειτνιάζουν με τα Λουτρά, έχει δημιουργήσει μονοπάτι μελέτης της φύσης, για να καταστήσει την τόση ομορφιά του τοπίου, κτήμα όλων (όλων;) των Κυπρίων.
Το μονοπάτι είναι μικρό σε μήκος, όλο και όλο 850 μέτρα + 350 μέτρα βοηθητικού κοινοτικού χωματόδρομου. Μερικές εκατοντάδες μέτρα τα οποία, αν αδιαφορήσετε για το τοπίο, μπορείτε να τα περπατήσετε μέσα σε μερικά λεπτά. Η ομορφιά όμως του τοπίου και η μεγάλη βιοποικιλότητα που θα συναντήσετε στην πορεία σας, αλλά και τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος θα σας αναγκάσουν να το διανύσετε σε κάποιες ώρες. Αν βρεθείτε στο μονοπάτι αυτό , θα σας είναι δύσκολο να το αφήσετε πίσω σας.
Υπάρχουν δύο αφετηρίες και δύο σημεία τερματισμού. Όποια και αν επιλέξετε, στο τέλος θα επιστρέψετε στο σημείο που ξεκινήσατε και αυτό γιατί θα θέλετε να ξαναδείτε αυτά που πριν λίγη ώρα είχατε δει. Στην ουσία το μονοπάτι «Λουτρά της Ρήγαινας και το Χλιο» είναι η κατάβαση στο επίπεδο της κοίτης του ποταμού Μάραθου και στην συνέχεια η ανάβαση πολύ κοντά στο σημείο εκκίνησης σας, όπου χωματόδρομος ενώνει τα δύο σημεία.
Η διαδρομή είναι μοναδική. Σας περνά μέσα από μικρά τεμάχια γης με φρουτόδεντρα και στην συνέχεια το μονοπάτι μετατρέπεται σε χωμάτινα σκαλοπάτια που σχηματίζονται από κορμούς δέντρων. Ακολουθεί μαιανδρική πορεία και σας κατεβάζει στα Λουτρά της Ρήγαινας.
Το τοπίο εκεί, δεν περιγράφεται. Θα δείτε τον ποταμό, που κυλά στο βάθος της πολύ στενής κοίτης του, την οποία το νερό έχει σμιλέψει στα εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξης του, «τρώγοντας» υπομονετικά τις «σάρκες» του σκληρού πετρώματος που αποτελεί το Τρόοδος όπως είναι ο Διαβάσης , σχηματίζοντας ένα στενό με κατακόρυφες πλαγιές φαράγγι. Η πλούσια κομοστέγη, συμβάλλει έτσι ώστε το τοπίο να μετατραπεί σε εξωπραγματικό και τρομακτικό, εμποδίζοντας τις ακτίνες του ήλιου να "δουν" το νερό.
Εκεί, μέσα σε αυτό το τόσο τρομακτικό και συνάμα πανέμορφο τοπίο, η μυθική Βασίλισσα του νησιού, η Ρήγαινα, με την συνοδεία των Κύπριδων Νυμφών των δασών και των νερών, λουζόταν και στολιζόταν για να δεχθεί τον παράνομο εραστή της. Τον συναντούσε λίγες μόνο δεκάδες μέτρα μακριά από το σημείο των Λουτρών, σε ένα άλλο παραμυθένιο και πανέμορφο τοπίο. Τον συναντούσε εκεί όπου ο ποταμός αντίκριζε για πρώτη φορά τον ήλιο και αφού μετατρεπόταν σε μικρούς καταρράκτες «σκέπαζε» με τον θόρυβο του τις χαρούμενες φωνές των παράνομων εραστών.
Στο ίδιο ακριβώς σημείο. Στο ίδιο πανέμορφο και εξωπραγματικό τοπίο, σήμερα, ο νέος Κύπριος άνθρωπος, για να διαφυλάξει και να διατηρήσει την μνήμη της θρυλικής Βασίλισσας του, δημιούργησε μια ξύλινη γέφυρα. Την ονόμασε «Γέφυρα των ερωτευμένων» και την «παρέδωσε» σε αυτούς που μπορούν να ακούσουν και να νοιώσουν τον έρωτα των δύο μυθικών εραστών. Την «παρέδωσε» στους εραστές του κόσμου, γιατί μόνον αυτοί είναι σε θέση καταλάβουν το γιατί η Ρήγαινα επέλεξε ένα τόσο όμορφο και απόκρυφο μέρος για να εκδηλώσει τον έρωτα της.
Εκεί, μέσα σε αυτό το πρωτόγνωρο και παράξενα όμορφο τοπίο, κάτω από τις πυκνές, καταπράσινες φυλλωσιές των δέντρων, οι νέοι εραστές σφιχταγκαλιασμένοι σιγοψιθυρίζουν τους όρκους αγάπης και αιώνιας αφοσίωσης τους και κλειδώνουν τις υποσχέσεις τους στα κάγκελα της γέφυρας πετώντας στα ορμητικά νερά του ποταμού το κλειδί, για να μην το βρει ποτέ κάνεις και κανείς να μην μπορέσει ποτέ να διαρρήξει τους όρκους τους.
Αν σε κάποια στιγμή καταφέρετε να αποχωριστείτε το τοπίο και συνεχίσετε την πορεία σας, σε μικρή απόσταση θα βρεθείτε σε ένα άλλο, εξίσου όμορφο τοπίο. Μια άλλη ξύλινη γέφυρα σε περνά πάνω από τον ποταμό και σε μεταφέρει σε δύο ιστορικές πέτρινες βρύσες. Η πηγή του νερού, βρίσκεται κάπου αλλού, αλλά αυτό δεν μειώνει την ομορφιά του τοπίου.
Από εκεί θα συναντήσετε μία άλλη ξύλινη γέφυρα η οποία θα σας περάσει πάνω από μικρό ρυάκι, το οποίο στο παρελθόν διοχέτευε το νερό του στην χοάνη νερόμυλου. Η συνέχεια της πορείας, που γίνεται όπως και στην αφετηρία μέσα από τεμάχια γης με φρουτόδεντρα, είναι ο χωματόδρομος ο οποίος σας μεταφέρει στο σημείο εκκίνησης σας.
Το μονοπάτι είναι πολύ εύκολο αλλά με πολλά χωμάτινα σκαλοπάτια.
