Παρσάτα. Ακόμη ένα εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο «χωριό» της Κύπρου. Βρίσκεται μόλις 3 χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού Λάγεια και 5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το επίσης εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο «χωριό» Δράπια. Παρόλο που και τα δύο «χωριά» βρίσκονται πολύ κοντά στην Καλαβασό, διοικητικά ανήκουν στο χωριό Ορά. Αυτό, σύμφωνα με μαρτυρίες, είναι ένας από τους λόγους που τα δύο «χωριά» είναι ερειπωμένα.
Οι δύο οικισμοί, έχουν κοινή ιστορία και κοινή μοίρα. Κτίστηκαν περίπου κατά την ίδια χρονική περίοδο και για τον ίδιο λόγο. Να στεγάσουν εργάτες και μηχανικούς που εργάζονταν στα μεταλλεία της Καλαβασού. Δεν είχαν διοικητικές δομές κοινότητας, παρόλο που φαίνεται να είχαν όλες τις άλλες απαραίτητες δομές για την ορθή λειτουργία κοινότητας.
Η Παρσάτα, κτισμένη σε επίπεδη κορυφή λόφου που δεσπόζει της κοιλάδας του Βασιλοπόταμου, αποτελούσε ένα πολύ όμορφο και καλά σχεδιασμένο και οικοδομημένο οικισμό. Στενά δρομάκια, επενδυμένα με πέτρα, σε μετέφεραν ανάμεσα στα πετρόκτιστα μικρά αρχοντικά.
Η αρχιτεκτονική, πανομοιότυπη σε όλα τα σπίτια. η οικιστική μονάδα δεν ξεπερνούσε τα 3 έως και τα 4 δωμάτια. Οι οροφές στηρίζονταν από μεγάλα δοκάρια, πάνω από τα οποία τοποθετούσαν κλαδιά και πάνω από τα κλαδιά μίγμα από άργιλο. Στο τέλος τοποθετούσαν κεραμίδια.
Ο οικισμός, από τα ευρήματα, φαίνεται να κτίστηκε για να μείνει. Στα γύρω χωράφια υπάρχουν τεράστιες χαρουπιές και ελιές, που φανερώνει την πρόθεση των κατοίκων του οικισμού για μόνιμη και διαρκή παραμονή στον χώρο. Μερικές από τις ελιές και τις χαρουπιές, είναι από τις μεγαλύτερες που έχω δει στην Κύπρο. Χωρίς καμιά φροντίδα, ούτε και από το τμήμα δασών της Κύπρου, δείχνουν θαλερές και καρπερές.
Νότια του οικισμού και μέσα σε μικρό «δάσος» από χαρουπιές, υπάρχει μικρός Ναός αφιερωμένος στην Παναγία την Οδηγήτρια. Πρόκειται για πρόσφατο κτίσμα.
Από την περίγυρο της εκκλησίας και μέσα από την φυτεία χαρουπιών, μπορείτε να έχετε πανοραμική θέαση μεγάλου μέρους της κοιλάδας του Βασιλικού ποταμού, μέχρι και τις εκβολές του.
Μικρή ομάδα σκυλιών περιφέρονται ελευθέρα στον εγκαταλελειμμένο οικισμό και τα συναντάτε μέσα στις τεράστιες κουφάλες των ελιών. Δεν είναι σε άγρια κατάσταση αλλά ούτε και πλησιάζονται. Αν σε πιθανή επίσκεψη σας στο οικισμό, τα συναντήσετε, μην ανησυχήσετε. Μόλις αντιληφθούν ότι τα πλησιάζεται θα τραπούν σε φυγή.
Ενωρίς το πρωί, η διαδρομή Λάγειας – Παρσάτα χρησιμοποιείται από δρομείς και περιπατητές. Το ανάγλυφο του τοπίου σχηματίζεται από δεκάδες «μύτες» λόφων που καλύπτονται από χαμηλή βλάστηση και πιο πολύ από θάμνους. Τα πιο ψηλά δένδρα είναι οι Ελιές και οι χαρουπιές. Πολύ σπάνια θα συναντήσετε πεύκα και αυτό είναι απότοκο της παρουσίας των ανθρώπων στην περιοχή από τα πολύ παλιά χρόνια, οι οποίοι αποψίλωσαν το δάσος.
Με όχημα η διαδρομή είναι πιο ευχάριστη αν την διανύσετε από την Λάγεια με κατεύθυνση την Καλαβασό. Ο δρόμος στα πρώτα δύο χιλιόμετρα είναι με ασφαλτοτάπητα και ο υπόλοιπος είναι χωματόδρομος, βατός από κάθε τύπο οχήματος.
Παρακολουθήστε το βίντεο της επίσκεψης μας:
