1974… η αρχή της εφαρμογής του σατανικού σχεδίου για τριχοτόμηση του νησιού της Κύπρου λάμβανε χώρα τα ξημερώματα του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου. Η θλιβερή εκείνη μέρα, ξεκίνησε κάπως έτσι. «Έκτακτον πολεμικόν ανακοινωθέν. Ανακοινούται ότι την πρωία την σήμερον, Τουρκικά αεροσκάφη, άνευ προειδοποιήσεως, υπούλως και ανάνδρως …»
Ακολούθησε ένας παλλαϊκός ξεσηκωμός και χιλιάδες Έλληνες Κύπριοι, κάθε ηλικίας, μαζί με μια φούχτα άνδρες της Ελληνικής δύναμης του νησιού, συνέδραμαν τις προσπάθειες της προδομένης Εθνικής Φρουράς για υπεράσπιση των εδαφών της Πατρίδας.
Μέτα την προδοτική απόφαση αποδοχής της ανακωχής που η Τουρκία ζήτησε μέσω των ΗΠΑ, άρχισαν οι μονάδες του στρατού της Κύπρου να μετρούν απώλειες. Οι νεκροί Ήρωες 6 χιλιάδες. Οι αγνοούμενοι 1700. Οι εκτοπισμένοι 200 χιλιάδες (για τον όρο πρέπει κάποιοι να απολογηθούν για την μέχρι σήμερα κοροϊδία προς τον Λαό, γιατί επίσημα και με βάση διεθνείς κανονισμούς, στην Κύπρο δεν υπάρχουν «πρόσφυγες» αλλά εκτοπισμένοι).
Η Κύπρος, από άκρη σε άκρη, ντύθηκε στα μαύρα. Η κάθε οικογένεια, είχε τους δικούς της νεκρούς. Η κάθε κοινότητα μετρούσε τις δικές της απουσίες. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, το κάθε χωριό, η κάθε ενορία, η κάθε πόλης, έστησε τα δικά της μνημεία, να θυμίζουν στους νεότερους και να μαθαίνουν αυτοί που θα ακολουθήσουν, ότι για την δική τους ελευθερία κάποιοι άλλοι έδωσαν και την ζωή τους ακόμα.
Ένα από αυτά τα μνημεία, υπάρχει στο χωριό της Λεμεσού τον Άγιο Κωνσταντίνο και αναφέρεται σε αυτό το όνομα «Ευάγγελος Αθ. Μουλλωτός». Καταδρομέας στην πιο τιμημένη μοίρα του όπλου αυτού, την θρυλική πια 32η Μοίρα καταδρομών, κλήθηκε από την ιστορία να προασπίσει την πιο σημαντική αμυντική θέση της Εθνικής φρουράς στον Πενταδάκτυλο, την λεγόμενη «Άσπρη Μούττη». Ο εχθρός υπέρτερος και στα μέσα και στους αριθμούς. Μετά από πολύωρες μάχες, ένα - ένα τα παλληκάρια της 32ης Μοίρας Καταδρομών, αγκάλιαζε την φτερωτή νίκη και αυτή τον περνούσε στην αιωνιότητα. Ανάμεσα τους και ο Ευάγγελος.
Με πρωτοβουλία του κοινοτάρχη Αγίου Κωνσταντίνου, ο οποίος και σχεδίασε το καλλιμάρμαρο μνημείο, στήθηκε στους πρόποδες μικρού λόφου, που στην κορυφή του υπάρχει η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο ανδριάντας του Ήρωα. Οι δύο μεγάλες αγάπες του Ήρωα, η Κύπρος και η Ελλάς, βρίσκονται πάντοτε σιμά του και τον συντροφεύουν στο μακρινό ταξίδι προς την αιωνιότητα, που τόσο γρήγορα και σε τόσο νεαρή ηλικία η ιστορία τον υποχρέωσε να κάνει. Μαζί με την Ελληνική και την Κυπριακή σημαία που σε συνοδεύουν μέρα και νύχτα στο ταξίδι σου, βρίσκονται και οι δικές μας ευχαριστίες για την Ελευθερία που μας χάρισες με τη θυσία σου.
