Ψάχνοντας να βρούμε τις πηγές του ποταμού Γαρίλλη, ο οποίος μαζί με τον Καρκώτη αποτελούν τους δύο κύριους παραποτάμους του Κλάριου ανακαλύψαμε μια διαδρομή τόσο όμορφη που μας ήταν αδύνατο να μην την περπατήσουμε. Ανοίξαμε χάρτες, μετρήσαμε αποστάσεις και αποφασίσαμε ότι ήταν εφικτό να περπατηθεί μέσα 2-3 ώρες.
Υπάρχουν δύο αφετηρίες, όπου η μια βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν το Μοναστήρι Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, πάνω στην ανατολική όχθη του ποταμού Καρκώτη και η άλλη απέναντι από τον κατασκηνωτικό χώρο Πλατανιών. Η όλη απόσταση αποτελεί και ποδηλατική διαδρομή.
Ξεκινήσαμε από την τοποθεσία του Μοναστηριού έχοντας για συντροφιά τον «δαιμονισμένο» θόρυβο που έκανε το νερό καθώς κτυπούσε βίαια πάνω στους τεράστιους Γάββρους της κοίτης του ποταμού. Θόρυβος ο οποίος ακούγεται σε πολύ μεγάλη απόσταση.
Τα πρώτα 300 μέτρα είναι έντονα έως πολύ έντονα ανηφορικά, όμως οι εικόνες από την κοιλάδα του ποταμού, το Μοναστήρι αλλά και τις κορυφές του Τροόδους είναι μοναδικές και πανέμορφες. Μέτα τα πρώτα 300 μέτρα μέχρι και τον τερματισμό ο δρόμος ακολουθεί μια σχεδόν επίπεδη πορεία με πάρα πολύ λίγες και μικρές υψομετρικές διαφοροποιήσεις.
Φθάνοντας στα 2765 της απόστασης, αντικρίσαμε στα αριστερά τον πρώτο τερματισμό του μονοπατιού μελέτης της Φύσης «Μνήματα των Επισκόπων» και μετά από 175 μέτρα τον δεύτερο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για το ίδιο μονοπάτι ή αν το δεύτερο είναι τμήμα κάποιου άλλου και απλά συνδέονται.
Στα πλαίσια της διαδρομής υπάρχουν πολλά σημεία θέας όπου μπορείτε να παρατηρήσετε την κοιλάδα Σολέας και μέσα σε αυτήν τα χωριά που την αποτελούν. Νότια θα βλέπετε τις πανύψηλες βουνοκορφές του Τροόδους, που θα σας προκαλούν δέος άλλοτε με την γκρίζα «γύμνια» τους και άλλοτε με το πλούσιο πευκοδάσος που τις καλύπτει.
Διανύοντας απόσταση 7175 μέτρων, φθάσαμε σε ρεματιά η οποία μας παρουσιάστηκε με δύο, πανέμορφα «πρόσωπα». Αριστερά από τον δρόμο, πυκνό και αδιαπέραστο δάσος, πραγματική τροπική ζούγκλα με δεκάδες ωδικά πουλιά να κάνουν μεγάλο σαματά, πετώντας από δέντρο σε δέντρο. Δεξιά η στεγνή κοίτη κάποιας πηγής, γυμνή και σχεδόν κατακόρυφη, μοιάζει σαν τεράστια κατολίσθηση που κάλυψε την βάση των δέντρων.
Λίγο πιο κει οι τεράστιοι Γάββροι στην κοίτη μιας άλλης πηγής από την οποία ξεκινούσε το ταξίδι του ο ποταμός Γαρίλλης, αντανακλούσαν κάτω από τον Κυπριακό ήλιο τα χρώματα του χαλκού και μας φανέρωναν τον τεράστιο πλούτο που η φύση χάρισε στο νησί της Κύπρου. Η μοναδικότητα του τοπίου μας ανάγκασε να ακολουθήσουμε αντίθετα την ροή του νερού γιατί θέλαμε να δούμε μέχρι που θα διαρκούσε αυτή η ομορφιά.
Αυτό είναι ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο και επικίνδυνο για να πραγματοποιηθεί μέσα στο μέσω του καλοκαιριού και ειδικά χωρίς να έχετε τις απαραίτητες γνώσεις, τον κατάλληλο εξοπλισμό και την κατάλληλη φυσική κατάσταση . Πέραν της παράξενης και εξωπραγματικής ομορφιάς του τοπίου που σε καθηλώνει και σε προκαλεί , πρόκειται για περιοχή όπου υπάρχει σε μεγάλους αριθμούς το φίδι Macrovipera lebetina.
Όταν αργά το απόγευμα αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε τον «παράδεισο» της πηγής, ξέραμε ότι θα περπατούσαμε για ακόμα 400 μέτρα και θα τερματίζαμε στον κατασκηνωτικό χώρο Πλατανιών.
Γενικά η διαδρομή των 8100 μέτρων από το Μοναστήρι Αγίου Νικολάου μέχρι και τον κατασκηνωτικό χώρο Πλατανιών είναι πολύ όμορφη και χωρίς πολλές δυσκολίες. Σαν τοπίο είναι καταπληκτικό και μπορεί να διανυθεί και με οποιοδήποτε τύπο αυτοκινήτου τουλάχιστο το καλοκαίρι. Μειονέκτημα η σκόνη από το χαλαρό οδόστρωμα.
