Η οροσειρά του Τροόδους είναι εκείνη που ευθύνεται για την γέννηση της ζωής στο νησί της Κύπρου. Ζώα, πουλιά, δέντρα μοναδικά στον κόσμο, βρήκαν φιλόξενο τόπο και «ρίζωσαν», μεγάλωσαν και πολλαπλασιάστηκαν. Τα δάση που φύτρωσαν στις πλαγιές της οροσειράς, είναι εκείνα που έθρεψαν και προστάτεψαν τον άνθρωπο για χιλιάδες χρόνια.
Τα δάση της Κύπρου και η παράξενη και μοναδική μορφολογία του εδάφους, έχουν δημιουργήσει χιλιάδες μικροκλίματα, μέσα στα οποία προσαρμόστηκαν και αναπτύχθηκαν μοναδικά βιολογικά συστήματα και η φύση, φρόντισε σε αυτά να επικρατεί απόλυτη ισορροπία.
Η ισορροπία αυτή, δεν διαταράχθηκε ούτε και με την εμφάνιση του ανθρώπου στο νησί, ούτε και όταν αυτός άρχισε να χρησιμοποιεί το ξύλο σαν πρώτη ύλη παραγωγής ενέργειας, στην προσπάθεια του να εκμεταλλευτεί τα τεράστια αποθέματα χαλκού που υπήρχαν στα σπλάχνα του Τροόδους. Τα δάση του Τροόδους, έχουν υλοτομηθεί εξολοκλήρου τουλάχιστον 3 φορές, σε αυτή την προσπάθεια του ανθρώπου και η Κυπριακή φύση, τα έχει αναπληρώσει σαν από την αρχή.
Το ξύλο από τα δάση του νησιού, είχε χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο και σαν μέσο για την θέρμανση του, την κατασκευή επίπλων, δοκαριών για την στέγαση του και φυσικά σαν προϊόν στο εξαγωγικό εμπόριο, κύρια με τις χώρες τη Ανατολής μιας και εκεί δεν υπήρχαν δάση.
Ο κάθε ένας άντρας στο νησί έπρεπε για να ζήσει να είναι και ξυλοκόπος και ξυλουργός ταυτόχρονα. Σε πολλά χωριά του νησιού, αυτές οι ιδιότητες, απέκτησαν την έννοια του επαγγέλματος. Είτε στον τομέα της επεξεργασίας του ξύλου είτε στην παραγωγή κάρβουνου.
Στην δεύτερη περίπτωση, η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο του κράτους με αποτέλεσμα να διαταραχθεί η ισορροπία στο δασικό σύστημα, αφού χιλιάδες εκτάρια δάσους είχαν μετατραπεί σε χέρσα γη.
Στην αντίπερα όχθη, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα και ακολουθήθηκε μία στρατηγική η οποία όχι μόνο δεν κατάστρεφε το δάσος αλλά το βοηθούσε να δυναμώσει και τα δέντρα του να ζουν πολύ περισσότερα χρόνια.
Στο χωριό Κάμπος της Τσακκίστρας, το κατεξοχήν χωριό των ξυλοκόπων και ξυλουργών της Κύπρου, οι άνθρωποι είχαν καταλάβει από ενωρίς την σημασία της ισορροπίας που υπήρχε σε ένα δασικό σύστημα και προσπάθησαν να την διαφυλάξουν. Ξυλοκοπούσαν τα γέρικα δέντρα και αραίωναν εκεί και όπου χρειαζόταν έτσι ώστε να βρουν ζωτικό χώρο τα άλλα να αναπτυχθούν ομοιόμορφα.
Στην σύγχρονη εποχή, η υλοτομία είναι αυστηρώς ελεγχόμενη από το τμήμα δασών του νησιού, το οποίο μεθοδικά και προγραμματισμένα, προχωρεί σε αραιώσεις μόνο εκεί και όπου είναι αναγκαίο.
Τα πράγματα στον τομέα της υγείας και ισορροπίας στα δασικά οικοσυστήματα, φαίνεται να είναι πολύ καλά. Μελανό σημείο, οι άδειες που παραχωρούνται από το τμήμα δασών του νησιού, για να υλοτομηθούν καμένες δασικές εκτάσεις. Αυτό το εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι και πιθανόν πολλές δασικές πυρκαγιές να προκλήθηκαν από αυτούς.
Η Τέχνη της υλοτομίας, μέσα στις 12000 χρόνια παρουσίας του ανθρώπου στο νησί, έχει περάσει από πολλά στάδια ανάπτυξης. Έχει δημιουργηθεί στον τομέα αυτό, μία παράδοση η οποία φέρει μαζί της την δασική κληρονομιά αυτού του τόπου.
Κάποιοι άνθρωποι, που αποδεδειγμένα αγαπούν το δάσος, το διέγνωσαν αυτό και δημιούργησαν έναν Μουσείο μέσα στο οποίο τοποθέτησαν τα πάντα που έχουν σχέση με την κοπή, την επεξεργασία, και την διάθεση του ξύλου και παράλληλα στον περίγυρο αυτού του μουσείου, δημιούργησαν βοτανικό κήπο, μέσα στον οποίο μπορείτε να δείτε τα πολύ σπάνια ενδημικά φυτά της Κύπρου.
Το Μουσείο Δασικής Κληρονομιάς Κάμπου, βρίσκεται πάνω στην κόχη βουνοκορφής η οποία ορθώνεται νοτιοανατολικά του χωριού Κάμπος και χωρίζει την κοιλάδα του ποταμού του Κάμπου από αυτήν του ποταμού Καφίζη ή αν προτιμάτε του ποταμού του Ξερού.
Υπάρχουν δύο προσβάσεις προς το μουσείο. Η μία βρίσκεται στην νότια έξοδο του χωριού προς τον Κύκκο και πρόκειται για το αρχαίο «Μονοπάτι των Υλοτόμων», το οποίο θα σας μεταφέρει στην κορυφογραμμή μέσα από το πυκνό πευκοδάσος που καλύπτει την πολύ επικλινή πλαγιά.
Φθάνοντας στον χώρο του Μουσείου μπορείτε να συνεχίσετε την πεζοπορία σας μέχρι την βόρεια βουνοκορφή από όπου θα δείτε καταπληκτικές εικόνες της κοιλάδας του ποταμού του Κάμπου και πέραν από αυτήν. Αν θέλετε να δοκιμάσετε την αντοχή σας, σκαρφαλώστε στην νότια και πανύψηλη βουνοκορφή. Όταν βρεθείτε εκεί, αυτό που θα δείτε θα είναι μοναδικό.
Ανατολικά η πανέμορφη , παράξενη και μοναδική λεκάνη απορροής του ποταμού Καφίζη, όπου δεκάδες βαθιές ρεματιές την χαρακώνουν και την διαμορφώνουν σε τοπίο που μόνο στην φαντασία σου μπορείς να δημιουργήσεις. Ο θόρυβος από το νερό, που βίαια κυλά στις κοίτες των παραποτάμων του Καφίζη, θα αποτελεί την μουσική επένδυση της όμορφης εικόνας που θα βλέπεις.
Ο χώρος που έχει επιλεγεί για να κτίσουν το Μουσείο Δασικής Κληρονομιάς, δεν είναι τυχαίος. Ήθελαν περισσότερο να ανοίξουν το δάσος προς τον κόσμο. Να δώσουν στον κόσμο την ευκαιρία να έλθει κοντά στο δάσος και να δει την τόση ομορφιά που παρουσιάζει το Κυπριακό τοπίο.
Αυτό θα το διαπιστώσετε αν επιλέξετε την δεύτερη διαδρομή, η οποία σας μεταφέρει εύκολα, γρήγορα και με ασφάλεια στον χώρο του Μουσείου. Πρόκειται για δρόμο στρωμένο με ασφαλτοτάπητα και η αρχή του βρίσκεται στον δρόμο Τσακκίστρας – Κύκκου. Καλύπτει απόσταση 17 χιλιομέτρων, είναι λίγο στενός και σε πολλά σημεία θα βρεθείτε μπροστά σε πιθανές πτώσεις πετρών.
Για αν δείτε τα εκθέματα θα πρέπει να πληρώσετε ένα μικρό αντίτιμο, πολύ μικρό σε σχέση με αυτά που θα δείτε και θα μάθετε.
