Ένα από τα αρχαιότερα Μοναστήρια της Κύπρου, βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση βόρεια του χωριού Στατός της Πάφου και επίσης σε μικρή απόσταση από το χωριό Βρέτσια. Χωριό το οποίο είχε κτίσει η μία από τις 3 κόρες του Κινύρα, η Βραίσια. Πρόκειται για την Μονή των Ιερέων ή όπως αλλιώς ονομάζεται «Αγία Μονή.»
Η θρησκευτικότητα του χώρου, αρχινά 3 αιώνες πριν την γέννηση του Χριστού, όταν στον ίδιο χώρο κτίζεται Ελληνιστικός Ναός, ο μοναδικός ίσως που υπήρχε στην Κύπρο και ήταν αφιερωμένος στην Θεά Ήρα. Ήταν ένα οικοδόμημα που σχημάτιζε άρτιο τετράγωνο όπου εσωτερικά χωριζόταν σε 3 κλίτη. Τα 3 κλίτη σχηματίζονταν από 2 σειρές ασβεστολιθικών κιόνων, οι οποίοι υποβάσταζαν και το βάρος της οροφής.
Αρχές του 4ου αιώνα μ. χ. και όταν είχε διαφανεί ότι ο Χριστιανισμός θα επικρατούσε των άλλων θρησκειών και στην Πάφο, ο Ναός της Ήρας στον Στατό και αφού πρώτα προστέθηκε στην ανατολική πλευρά του αψίδα Ιερού, μετατράπηκε σε Παλαιοχριστιανικό Ναό στον οποίο λατρευόταν η νέα θρησκεία και τα υπόλοιπα κτήρια, αφού ξηλώθηκαν, τα μάρμαρα μεταφέρθηκαν στην Λυκία και οι υπόλοιπες ασβεστολιθικές πέτρες, έκτισαν κελιά και έτσι δημιουργήθηκε Μοναστήρι, το οποίο πολύ αργότερα αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο.
Για τους επόμενους 6 αιώνες, το Μοναστήρι εγκαταλείπεται και αφήνεται στον χρόνο, την ίδια ώρα που μεγάλος σεισμός το ισοπεδώνει. Επανιδρύεται περίπου τον 10ον αιώνα μετά από απόφαση του τότε Βυζαντινού αυτοκράτορα να «προικοδοτήσει» την ίδρυση στο νησί μοναστηριών και να χαρίσει σε αυτά μεγάλους κλήρους. Δηλαδή να παραχωρήσει σε αυτά μεγάλα αγροτικά τεμάχια.
Όταν τους Βυζαντινούς διαδέχθηκαν στην κατοχή του νησιού οι Φράγκοι, το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου μετατρέπεται σε Φράγκικο, όπως σχεδόν όλα τα μοναστήρια και εκκλησίες στο νησί και από το καθολικό αφαιρείται η ημικυκλική καμάρα της οροφής και μετατρέπεται σε οξυκόρυφη. Αφιερώνετε δε στην Αγία Μαρίνα. Με αυτό το όνομα είναι γνωστό μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Πάφου και όχι μόνο. Το Μοναστήρι παραχωρείται στην εκκλησία της Κύπρου από τους Φράγκους, μετά που είχε διαφανεί ότι ο παρανοϊκός Σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, θα εισέβαλλε στο νησί.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το μοναστήρι πέρασε μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες, λόγω της Τουρκοκρατίας αλλά και σαν οικοδόμημα είχε δεχθεί πολλές μετατροπές, επεκτάσεις, προσθήκες, αφαιρέσεις, μέχρι και την πλήρη εγκατάλειψη του.
Στα πολύ πρόσφατα χρόνια, σε αυτό έμεναν παροδικά κάποιοι μοναχοί οι οποίοι ασχολούνταν με την παραγωγή οπωροκηπευτικών και λαχανικών, τα οποία διοχέτευαν προς την Ιερά Μονή Κύκκου και τα Μετόχια της αφού σαν Μονή υπάγεται στον εκάστοτε Ηγούμενο του Κύκκου.
Σήμερα, αποτελεί έναν πολύ όμορφο Θρησκευτικό προορισμό, ο οποίος μπορεί να χαρίσει στον επισκέπτη του την απόλυτη γαλήνη. Κτισμένο στους πρόποδες πολύ ψηλού, αμφιθεατρικού και καταπράσινου λόφου και καθώς δεσπόζει της πολύ βαθιάς και τεράστιας σε πλάτος και μήκος κοιλάδας του ποταμού Έζουσα, ο επισκέπτης θα μπορέσει να βρει όλη εκείνη την γαλήνη που χρειάζεται από αυτού του είδους τους προορισμούς.
Το καθολικό , είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Πρόκειται για δίκλιτη Βασιλική, όπου το ένα κλίτος σκεπάζεται από ημικυκλική καμάρα και το άλλο από οξυκόρυφη. Χωρίζονται δε εσωτερικά από μία σειρά ασβεστολιθικών κιόνων οι οποίο μεταξύ τους σχηματίζουν οξυκόρυφα τόξα.
Το Μοναστήρι και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι πάντοτε ανοικτά.
