Στο χωριό Πενταλειά της Πάφου και στην δυτική όχθη του ξεροπόταμου υπάρχει κτισμένη από τα χρόνια της Φραγκοκρατίας η Ιερά Μονή Παναγίας του Σίντη. Είναι εξολοκλήρου κτισμένη με πέτρα της περιοχής σε σχήμα άρτιου τετραγώνου όπου η νότια πλευρά καταλαμβάνεται από το μοναδικό αρχιτεκτονικά Καθολικό και οι άλλες τρεις από τα κελιά και τους βοηθητικούς χώρους. Στο κέντρο της εσωτερικής αυλής, η οποία είναι στρωμένη με μικρές κροκάλες τόσο περίτεχνα τοποθετημένες που σχηματίζουν πανέμορφα σχήματα, υπάρχει πολύ βαθύ πηγάδι νερού.
Το δυσανάλογο ως αναφορά το ύψος, πλάτος και μήκος καθολικό, είναι κτισμένο σε σχήμα μονόκλιτου Ναού ο οποίος φέρει επιβλητικό και οκτάπλευρο τρούλο. Αρχικά έφερε 3 εισόδους, από μία στον βόρειο, δυτικό και νότιο τοίχοι. Η νότια είσοδος έχει κλειστεί με πέτρες κατά την περίοδο που το μοναστήρι είχε μετατραπεί σε στάνη από κατοίκους της περιοχής ενώ κάποια κτήρια που βρίσκονταν νότια από το καθολικό έχουν εξαφανιστεί, περιορίζοντας έτσι το πραγματικό μέγεθος ολόκληρου του οικοδομήματος.
Σε δωμάτιο της ανατολικής πτέρυγας φαίνεται να υπήρχε μικρός εσωτερικός ελιόμυλος και στην δυτική υπάρχει παραδοσιακός φούρνος ξύλων. Στο Μοναστήρι ανήκαν και 2 από τους 4 ελιόμυλους που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίοι μετά την εγκατάλειψη του από τους μοναχούς του, πωλήθηκαν μαζί με όλη τη κτηματική περιουσία του σε κατοίκους των γύρω χωριών.
Στα τέλη του 20ου αιώνα έγινε προσπάθεια αναστήλωσης και επιδιόρθωσης κάποιων τμημάτων του Μοναστηριού, η οποία εκτός του ότι παρέδωσε και πάλι την Μονή στους Χριστιανούς σαν τόπο λατρείας, τιμήθηκε και με το βραβείο Europa Nostra.
Η Ιερά Μονή Παναγίας του Σίντη είναι είναι ένα πραγματικό θρησκευτικό κόσμημα το οποίο αξίζει να το επισκεφτείς σαν προσκυνητής αλλά και για να θαυμάσεις την αρχιτεκτονική και τον μοναδικό τρόπο για το πως ένα οικοδόμημα τοποθετείται στον χώρο, έτσι ώστε οι διαστάσεις του, τα υλικά που το έφτιαξαν αλλά και το χρώμα του να ταιριάζουν απόλυτα με ολόκληρο το ανάγλυφο της περιοχής του.
Προσβάσεις υπάρχουν πολλές για "ψηλά" οχήματα και όλες έχουν τι δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον. Για μικρά οχήματα η καλύτερη πρόσβαση, τουλάχιστο το καλοκαίρι πετυχαίνεται από το χωριό Πενταλεία, όπου ο δρόμος σε κάποια σημεία είναι στρωμένος με τσιμέντο και σε κάποια άλλα με χώμα. Καλός και με άσφαλτο στρωμένος δρόμος ξεκινά από το χωριό Γαλαταριά αλλά τερματίζεται 2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του μοναστηριού όπου και συνεχίζει σαν χωματόδρομος.
