Το χωριό Τόχνη το συναντάμε λίγα χιλιόμετρα μετά τον αρχαίο οικισμό της Χοιροκιτίας, αν ταξιδεύουμε προς Λεμεσό από τον παλιό δρόμο. Είναι ένα μικρό χωριό κτισμένο στις δύο πλαγιές που δημιούργησε ο ποταμός «Αρκάτζιν» ή όπως τον λένε οι κάτοικοι « ο ποταμός της καμάρας» και αυτό γιατί περνά κάτω από την εκκλησία μέσα από μία καμάρα.
Λόγω του μεγέθους αλλά και του σχήματος του, που μοιάζει με παλάμη (Δόχμη) πιθανόν να προήλθε και το όνομα του «Τόχνη». Οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι κατοικείται από πολλούς και καλούς τεχνίτες της πέτρας και με παράφραση της λέξης «Τέχνη» έγινε «Τόχνη».
Από την είσοδο του χωριού που βρίσκεται στη έξοδο από τον παλαιό δρόμο Λεμεσού ο επισκέπτης το πρώτο που παρατηρεί είναι ότι η πέτρα χρησιμοποιείται σαν βασικό υλικό σε όλα τα οικοδομήματα. Είναι ένα χωριό κτισμένο με πέτρα και σε άλλες εποχές θα μπορούσε να λεγόταν … «το χωριό των Φλινστόουνς»
Υπάρχουν 2 εξωκλήσια, άλλη μία εκκλησία μισογκρεμισμένη και φυσικά η κύρια εκκλησία στο κέντρο του χωριού. Η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Κτισμένη πάνω από τον ποταμό είναι ο συνδετικός κρίκος για το «χωρισμένο» χωριό.
Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα στενά δρομάκια και να μελετήσει την αρχιτεκτονική των σπιτιών. Μπορεί επίσης να μελετήσει την φύση αν ακολουθήσει το μονοπάτι που σε οδηγεί κυκλικά και νότιοανατολικά του χωριού. Είναι ένα πολύ εύκολο μονοπάτι και στην διαδρομή θα συναντήσει και θα δει πολλά είδη της χλωρίδας και πανίδας της περιοχής.
Υπάρχουν ταβέρνες και εστιατόρια και αυτό διότι στην Τόχνη είναι πολύ ανεπτυγμένος ο Αγροτουρισμός. Στην διαδρομή μας μέσα από το χωριό συναντήσαμε δεκάδες σπίτια που συμμετέχουν στο σχέδιο για τον αγροτουρισμό. Δίπλα στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην βορειοανατολική όχθη του ποταμού, υπάρχει η ταβέρνα «Νόστος» που μπορείς να βρεις ένα καλά μελετημένο μενού σε τιμές πολύ καλές και προσιτές.
Δίπλα στην εκκλησία υπάρχει το εκκλησιαστικό μουσείο, όπου φυλάσσονται σπάνια εκκλησιαστικά κειμήλια.
Μπροστά από την κύρια είσοδο του Ναού, υπάρχει σκεπασμένο ένα πηγάδι το οποίο διακλαδώνεται σε δαιδαλώδης λαγούμια. Πουθενά δεν υπάρχει γραμμένο ποιος ήταν ο σκοπός ύπαρξης του. Το ψάξαμε και βρήκαμε την απάντηση. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας όταν στο χωριό κατέφθαναν Τούρκοι, κατέβαιναν εκεί μέσα οι γυναίκες και έτσι τις προστάτευαν από τους καταχτητές. Επίσης τα πετρόκτιστα σπίτια ήταν όλα με καμάρες και συνδέονταν μεταξύ τους και όταν οι Τούρκοι έμπαιναν σε ένα, οι γυναίκες φυγαδεύονταν στο επόμενο σπίτι και έτσι πάλι τις προστάτευαν.
Στην Τόχνη πριν το 1974 ζούσαν και Τουρκοκύπριοι. Φημολογείται ότι κατά της διάρκεια της εισβολής, εξτρεμιστικά στοιχεία προέβησαν σε ένα φρικτό έγκλημα. Εκτέλεσαν 20 Τουρκοκύπριους. Μέτα για ανθρωπιστικούς λόγους τα γυναικόπαιδα των φονευθέντων μεταφέρθηκαν στις κατεχόμενες περιοχές και αυτό αποτέλεσε την αρχή της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ των ελεύθερων περιοχών και των κατεχομένων.
Τα πάντα στο χωριό είναι ωραία. Ακόμη και η δυτική περιοχή, παράλληλα με τον ποταμό που ήταν το παλιό λατομείο , έχει μια πολύ όμορφη και άγρια ομορφιά. Η αφαίρεση από το βουνό τόσης πέτρας για να κτιστεί η Τόχνη αλλά και κάποια άλλα γειτονικά χωριά, έχει αφήσει πίσω της κατακόρυφες χαράδρες που χιλιάδες πουλιά τις χρησιμοποιούν για να φωλιάζουν.
Αν το κοινοτικό συμβούλιο πρόσεχε λίγο περισσότερο την καθαριότητα, ο επισκέπτης μόνο καλά λόγια θα έλεγε. Δεν επιτρέπετε στο πρώτο χωριό μας σε αριθμό αγροτουριστικών καταλυμάτων, να έχει τόση βρομιά στους δρόμους του.
