Το χωριό Μονή βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικότερα του αρχαίου οικισμού της Αμαθούντας στην Λεμεσό. Βρίσκεται κτισμένο σε ένα μικρό λόφο από τον οποίο ο επισκέπτης μπορεί να έχει απρόσκοπτη θέα προς την θάλασσα.
Για την ιστορία και την ονομασία του δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Το όνομα «Μονή» σε παραπέμπει σε μοναστήρι. Κάτοικοι μας είπαν ότι τα πολύ παλιά χρόνια στην περιοχή υπήρχε κάποια μονή. Δεν υπάρχουν στοιχεία για να επιβεβαιωθεί αυτό.
Σε μικρή απόσταση υπάρχει το χωριό «Μοναγρούλλι» το οποία κατά τα πρώτα χρόνια ιδρύσεως της τότε ανδρικής Μονής Αγίου Γεωργίου Του Αλαμάνου, αποτέλεσε την τοποθεσία όπου οι μοναχοί καλλιεργούσαν τα τρόφιμα τους. Πιθανόν να έκτισαν και κάποιο μετόχι εκεί κοντά για να μην πηγαινοέρχονται καθημερινώς στο μοναστήρι.
Ο επισκέπτης που θα αποφασίσει να ταξιδέψει στο χωριό Μονή, πρέπει πρώτα να πληροφορηθεί για την πρόσφατη ιστορία της. Αν δεν γνωρίζει κάποια πράγματα τότε το σίγουρο θα είναι η απογοήτευση. Το χωριό σαν τέτοιο δεν έχει να προσφέρει τίποτα.
Δεν υπάρχει μια συνοχή στην οικοδόμηση νέων κατοικιών που βλέπουμε να υπάρχει σε άλλα μικρά και παραδοσιακά χωριά της Κύπρου, όπου υπάρχει ένας πυρήνας από το παλιό χωριό και επικρατεί μια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, ενώ στον περίγυρο υπάρχει μια ανάπτυξη με καθαρό αρχιτεκτονικό προσανατολισμό.
Στη Μονή αυτό δεν συμβαίνει. Το παλιό χωριό έχει σχεδόν εξαφανιστεί και την θέση του έχει πάρει μια «άτακτη» οικοδόμηση.
Δεν υπάρχουν πλατείες με πλακόστρωτους δρόμους αλλά ούτε και αξιόλογα έργα προβολής της ντόπιας κουλτούρας και ιστορίας. Τα μόνα σημεία που έχουν Εθνικό και Θρησκευτικό ενδιαφέρον είναι η εκκλησία της Αγίας Ζώνης και δίπλα από αυτήν το μνημείο για τον Εθνικό Ήρωα της κοινότητας αλλά και της Κύπρου, του δεκαεπτάχρονου τότε στρατιώτη Κωστάκη Παναγιώτου Τρίγκη, που έπεσε υπερασπιζόμενος την Πατρίδα το 1974.
Τα παλιά χρόνια η Μονή ήταν ένα ήσυχο και πολύ όμορφο χωριό, «πνιγμένο» στο πράσινο. Οι λίγοι κάτοικοι του ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Πολλοί Άγγλοι μετά την ανεξαρτησία, επέλεξαν την Μονή για μόνιμη κατοικία και αυτό δεν ήταν καθόλου άσχετο με την προνομιακή θέση του.
Στο χωριό υπήρχαν φυσικές πηγές που όλες τις εποχές έδιναν πόσιμο νερό, δημιουργώντας μια κοιλάδα καταπράσινη που ξεκινούσε από το χωριό και κατέληγε στη θάλασσα.
Από το 1974 και μετά όλα άλλαξαν. Διαδοχικές κυβερνήσεις, τοποθέτησαν στην περιοχή της Μονής τεράστιες επιχειρήσεις που με την λειτουργία τους υποβάθμισαν την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και την ποικιλομορφία της χλωρίδας. Κατά καιρούς δόθηκαν αντισταθμιστικά μέτρα στη Μονή, μέτρα που εμείς στην επίσκεψη μας δεν είδαμε. Αν εννοούν τις μερικές χιλιάδες ευρώ για την διαμόρφωση ενός μικρού αμφιθεάτρου και ενός μικρού παιδικού πάρκου, τότε πραγματικά ξεγέλασαν τους κατοίκους.
Με την δημιουργία των επιχειρήσεων οι κάτοικοι παράτησαν τα χωράφια τους και τους αγρούς τους και μετατράπηκαν σε εργάτες σε αυτές. Έτσι η Μονή έχασε τον προσανατολισμό της και έγινε αυτό που βλέπουμε σήμερα.
