Από τα αρχαία χρόνια η τοποθεσία που βρίσκεται κτισμένο το χωριό της επαρχίας Λεμεσού με το όνομα «Τρεις Ελιές», αποτελούσε την βασικότερη δίοδο για τους ταξιδιώτες και τα καραβάνια των εμπόρων που προέρχονταν από τρεις επαρχίες του νησιού. Τη Λευκωσία, τη Λεμεσού και τη Πάφου. Οι ταξιδιώτες και οι έμποροι τις εποχές εκείνες, για να μπορούν να προσανατολίζονται πιο εύκολα, ονομάτιζαν διάφορες περιοχές, σύμφωνα με κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά που υπήρχαν στην συγκεκριμένη τοποθεσία. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής που ακολουθούσαν από και προς τις τρεις επαρχίες, υπήρχαν τρία ελαιόδεντρα, γεγονός που τα καθιστούσε σπάνιο φαινόμενο αφού το δέντρο της Ελιάς, φύεται στην Κύπρο από μόνο του και δύναται να καρποφορήσει σε υψόμετρο μέχρι 700-800 πόδια. Έτσι το σημείο που βρίσκονταν τα δέντρα αυτά το ονόμασαν «Τρεις Ελιές».
Στο χωριό Τρεις Ελιές που συμπεριλαμβάνεται στα χωριά της κοιλάδας Μαραθάσας μπορείς να φθάσεις μέσω πολλών διαδρομών από διάφορες κατευθύνσεις και οι οποίες η κάθε μια είναι μοναδικής ομορφιάς.
Από τον Άγιο Νικόλαο και το Ενετικό γεφύρι του Τζελεφού και στην συνέχεια από δύο καταπληκτικές διαδρομές μέσα από το επίσης χωριό της Μαραθάσας με το όνομα «Καμινάρια».
Από το χωριό Λεμύθου όπου η διαδρομή αφού σας «κατεβάσει» πρώτα στο βάθος της κοιλάδας του ποταμού «Δράκοντας» ( για τον ποταμό Δράκοντα η λαϊκή παράδοση θέλει να παρουσιάζει μια πολύ όμορφη ιστορία με τον Άγιο Γεώργιο και την οποία θα συμπεριλάβουμε στο σχετικό αφιέρωμα) στην συνέχεια θα σας «ανεβάσει» σε μεγάλο ύψος στην βόρεια επικλινή όχθη του ποταμού και ακολουθώντας τον θα φθάσετε στο χωριό.
Από το χωριό Άγιος Δημήτριος, η διαδρομή θα σας περάσει μέσα από πυκνό πευκοδάσος και ακολουθώντας μαιανδρική πορεία θα φθάσετε σε γεφύρι που υπάρχει στο ποταμό Δράκοντα, όπου στη δυτική όχθη του υπάρχουν δύο φυσικές βρύσες νερού. Η μια είναι ιαματική με θειόχο νερό και η άλλη με κανονικό πόσιμο και μεταλλικό.
Από το παλιό ξυλογέφυρο, που βρίσκεται στον δρόμο Πεδουλά – Μονή Κύκκου, υπάρχει νέα και πολύ σύντομη διαδρομή μερικών λεπτών που σε μεταφέρει στο χωριό.
Φθάνοντας στο χωριό, θα επισκεφτείς τις δύο πολύ παλαιές εκκλησίες που βρίσκονται η μια πολύ κοντά στην άλλη. Η κύρια εκκλησία είναι αφιερωμένη στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΣΩΤΗΡΑ και η άλλη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Το χωριό «φαίνεται» εγκαταλελειμμένο. Τα σπίτια είναι κλειστά και στα στενά, ανηφορικά και με τσιμέντο στρωμένα δρομάκια δεν θα συναντήσετε κανέναν. Οι λιγοστοί κάτοικοι του, θα βρίσκονται στα περιβόλια τους και θα ασχολούνται με την περιποίηση των φρουτόδεντρων τους.
Η εικόνα της εγκατάλειψης είναι πλασματική. Το χωριό κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου «ζωντανεύει». Οι ένοικοι των σπιτιών επιστρέφουν από τις πόλεις όπου μεταβαίνουν για τις δουλειές τους και τα σοκάκια του χωριού γεμίζουν με ανθρώπινες φιγούρες και οι γύρω βουνοπλαγιές αντιλαλούν από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που στην ασφάλεια που τους προσφέρει το χωριό, τρέχουν ανέμελα από γειτονιά σε γειτονιά.
Από πολλά χρόνια τώρα, οι Τρεις Ελιές, αποτελούσε αγαπημένο προορισμό, για νεαρά ζευγάρια κυρίως αλλά και για οικογένειες. Πολλά σπίτια προσφέρονταν και προσφέρονται προς ενοικίαση. Το χωριό, μακριά από εστίες θορύβου και προσφέροντας την δυνατότητα μοναδικών διαδρομών μέσα από πυκνά δάση τα οποία διασχίζονται από ποταμούς τους οποίους γεφυρώνουν απαράμιλλης ομορφιάς μεσαιωνικά γεφύρια, μετατράπηκε σε πόλο έλξης για εκατοντάδες λάτρεις την φύσης.
Η αρχιτεκτονική του χωριού ποικίλει ανάλογα με την περίοδο που το κάθε ένα σπίτι οικοδομήθηκε. Υπάρχουν παλιά σπίτια που είναι κτισμένα με πέτρα και ασπρισμένα και φέρουν κεραμίδια στην οροφή. Άλλα είναι κτισμένα με μπετόν και στην στέγη αντί για κεραμίδια φέρουν φύλλα λαμαρίνας.
Η στέγαση σπιτιού με φύλλα λαμαρίνας, είναι συνηθισμένη τεχνική που την συναντάμε σε πολλά ορεινά χωριά του νησιού. Ο λόγος είναι ότι με την επίπεδη λαμαρίνα γίνεται πιο εύκολος ο καθαρισμός της στέγης από το χιόνι παρά με οποιονδήποτε τύπο κεραμιδιού.
Νότια του χωριού, υπάρχει μονοπάτι μελέτης της φύσης μήκους 2 και μισό χιλιόμετρα το οποίο αποτελεί τμήμα του μεγάλου μονοπατιού με την ονομασία «Ενετικά Γεφύρια».
