Το Πισσούρι είναι χωριό στην επαρχία Λεμεσού και βρίσκεται 34500 μέτρα δυτικά της πόλης. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, το χωριό βρισκόταν περιορισμένο στην κορυφή πολύ ψηλού και με επικλινείς πλαγιές λόφου. Το συναντούσαν στον δρόμο τους οι ταξιδιώτες που κατευθύνονταν προς την Πάφο, να φαντάζει σαν απόρθητο φρούριο καθώς τα σπίτια του φαίνονταν να αιωρούνται πάνω από τους τεράστιους γκρεμούς.
Στην «ρίζα» του λόφου από όπου περνούσαν οι ταξιδιώτες, υπήρχαν ένθεν και ένθεν του δρόμου καφεστιατόρια και καταλύματα για την εξυπηρέτηση τους. Το Πισσούρι και πιο συγκεκριμένα το ξακουστό καφεστιατόριο «Το Χάνι» αποτελούσαν τον τελευταίο σταθμό για κάθε ταξιδιώτη πριν αυτός μπει σε μια πολύ δύσκολη πορεία αρκετών χιλιομέτρων μέχρι να φθάσει στην Πάφο.
Σήμερα το Πισσούρι αποτελεί μια σύγχρονη και μεγάλη τουριστική κοινότητα. Επεκτάθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις δημιουργώντας μικρές συνοικίες σε διάφορες περιοχές που ανήκουν γεωγραφικά σε αυτό. Οι αναπτύξεις αυτές είναι χαμηλού ύψους και «ταιριάζουν» απόλυτα με τον νέο χαρακτήρα που απέκτησε το χωριό μετατρεπόμενο από καθαρά γεωργικό σε τουριστικό.
Ο μεγάλος κάμπος Πισσουρίου ευρίσκεται ανάμεσα στον λόφο που είναι κτισμένος ο παλιός πυρήνας του χωριού και ενός άλλου με το ίδιο ακριβώς ύψος και ο οποίος βρίσκεται ανατολικά από τον πρώτο. Ο κάμπος αυτός αρχινά από την περιοχή της παραλίας του κόλπου Πισσουρίου και έχει διαστάσεις 900χ3000χ3500 μέτρα και εξακολουθεί και σήμερα, παρ όλες τις μεγάλες αναπτύξεις που έγιναν σε αυτόν, να αποτελεί έναν τεράστιο αμπελώνα παραγωγής του άσπρου και άσπερμου σταφυλιού της Σουλτανίνας.
Στο κέντρο αυτού του κάμπου υπάρχει η χαβούζα του αρχαίου υδραγωγείου μέσω του οποίου οι αγρότες πότιζαν τους αμπελώνες τους και η οποία έχει μετατραπεί σε κάποιου είδους θεματικού μουσείου. Βόρεια από την χαβούζα υπάρχει το εξωκλήσι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Μαυρίκιο, το οποίο είναι κτισμένο στην κορυφή μικρού υψώματος που δεσπόζει των αμπελώνων.
Στο νοτιότερο άκρο του κάμπου υπάρχει η παραλία του κόλπου Πισσουρίου, η οποία πραγματικά ενθουσιάζει με την γραφικότητα της και τον πιο δύσκολο επισκέπτη. Σε αυτή τη συνοικία υπάρχουν ξενοδοχεία, κέντρα διασκέδασης, καφεστιατόρια, υπηρεσίες και ότι άλλο χρειάζεται μία μονοήμερη ή και πολυήμερη επίσκεψη.
Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν πολλά καφεστιατόρια τα οποία προσφέρουν φαγητό και ποτό σε πολύ, πραγματικά πολύ, προσιτές τιμές. Στην ίδια την παραλία θα βρείτε ότι χρειάζεται για να περάσετε μια πολύ ευχάριστη μέρα κοντά στην θάλασσα και αυτό έχει να κάνει με κρεβατάκια και ομπρέλες μέχρι είδη θαλάσσιων σπορ.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα από την παραλία, υπάρχει το σπήλαιο που μετατράπηκε σε εξωκλήσι και έχει αφιερωθεί στον Θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα. Βρίσκεται στους πρόποδες του ανατολικού λόφου και στην αφετηρία πολύ έντονα ανηφορικού δρόμου που σε οδηγεί στην κορυφή του, από όπου μπορείς να έχεις πανοραμικές εικόνες τόσο της παραλίας όσο και του μεγάλου κάμπου αλλά και του παλιού χωριού. Αν προχωρήσεις λίγες εκατοντάδες μέτρα μετά τον κατασκηνωτικό χώρο ΣΕΚ τότε θα μπορέσεις να έχεις καταπληκτικές εικόνες όχι μόνο της παραλίας αλλά και της θαλάσσιας περιοχής που θα φθάνει μέχρι το ακρωτήρι Γάτα.
Σε αυτή την παραλία οφείλει το Πισσούρι την τόσο μεγάλη τουριστική ανάπτυξη που έχει σημειωθεί στην περιοχή του. Όπως ανάφερα πιο πάνω, το Πισσούρι δεν ήταν παρά ένα μικρό αγροτικό χωριό στην κορυφή ενός ψηλού λόφου, οι κάτοικοι του οποίου ασχολούνταν με την παραγωγή της Σουλτανίνας. Προς την παραλία υπήρχε ένας αγροτικός χωματόδρομος ο οποίος τον χειμώνα ήταν αδιάβατος.
Στην παραλία πήγαινες με πολύ κόπο και εκεί δεν υπήρχε τίποτα άλλο από μία στενή λωρίδα γης σε σχήμα πετάλου η οποία ήταν καλυμμένη με άμμο. Το απόμακρο της παραλίας αλλά και το δύσβατο της περιοχής ήταν αποτρεπτικοί παράγοντες καθιστώντας την ερημική. Στην πορεία του χρόνου την ανακαλύψαν οι γυμνιστές και την καθιέρωσαν σαν «παραλία γυμνιστών» κάνοντας την έτσι ανά το παγκόσμιο, γνωστή. Γι αυτό, πέραν από τις αδιαμφισβήτητες φυσικές ομορφιές της περιοχής, σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη που γνώρισε το χωριό οφείλεται σε αυτή την παραλία.
Ανεβαίνοντας στον λόφο που είναι κτισμένο το Πισσούρι και πριν την είσοδο μας σε αυτό, βρίσκουμε το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος. Είναι ένα σημείο παρατήρησης του κάμπου μέχρι και τις ακτές που πραγματικά η θέα από εκεί ψηλά θα σας «κόψει» την ανάσα. Μπαίνοντας στο χωριό καταλήγουμε στην κεντρική και πλακόστρωτη πλατεία η οποία έχει μετατραπεί σε πεζόδρομο και εκεί θα βρεις εστιατόρια, καφενεία και διάφορα άλλα εμπορικά μαγαζιά.
Περπατώντας στους ανηφορικούς δρόμους του χωριού, θα συναντήσεις πρώτα την επιβλητική κύρια εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Απόστολο Ανδρέα. Στην συνέχεια θα βρεθείς στο αμφιθέατρο και πιο κει στο πολιτιστικό κέντρο.
Αρχιτεκτονικά το Πισσούρι δεν έχει να προσφέρει πολλά και αυτό είναι αναμενόμενο αφού η τουριστική ανάπτυξη έφερε μαζί της την ευμάρεια μέσω της οποίας το χωριό έχει αλλάξει αρχιτεκτονικό «πρόσωπο». Υπάρχουν όμως κάποια, λίγα έστω, σπίτια που μας φανερώνουν τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα που είχε κάποτε το χωριό.
Τα σπίτια αυτά είναι κτισμένα με πέτρα την οποίαν οι κάτοικοι μετέφερναν από την περιοχή του χωριού Ανώγυρα χρησιμοποιώντας σαν μεταφορικό μέσο τα γαϊδούρια και αυτό γιατί ο λόφος που έκτισαν το χωριό τους δεν ήταν παρά ένας αμμόλοφος και η πέτρα ήταν δύσκολο να βρεθεί. Είναι σπίτια διώροφα με μεγάλες εξώπορτες και με μεγάλη εσωτερική αυλή καθώς επίσης και μεγάλα εξωτερικά παράθυρα. Η αρχιτεκτονική αυτή μας φανερώνει ότι το χωριό δεν δεχόταν επιθέσεις από πειρατές και ίσως αυτό να είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την γεωγραφική θέση του.
Για να ταξιδέψετε μέχρι το Πισσούρι, υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι. Είναι η παραλία, είναι η ομορφιά του κάμπου, είναι το ίδιο το χωριό. Αφήσαμε τελευταίο τον πιο σημαντικό,τους ανθρώπους που το κατοικούν, είτε αυτοί είναι Έλληνες Κύπριοι είτε αλλοδαποί. Όλοι τους, ξένοι και ντόπιοι, θα σε υποδεχθούν με χαμόγελο. Θα σε χαιρετίσουν και θα σε καλωσορίσουν και θα το κάνουν σε μια γλώσσα που την μιλά σχεδόν όλος ο κόσμος, στα Αγγλικά. Γι αυτό μην παραξενευτείς αν περπατώντας στο χωριό, θα δεις και θα ακούσεις γριούλες να σε καλωσορίζουν σε αυτή την γλώσσα.
