Ταξιδεύοντας από την πόλη της Λεμεσού προς το ορεινό χωριό Κελλάκι ανεβαίνοντας στις επικλινείς πλαγιές του Ληστόβουνου, συναντήσαμε στα αριστερά μας και μέσα στην κοιλάδα απορροής του ποταμού Άμαθου, το μικρό χωριό Πραστείο Κελλακίου.
Το ανάγλυφο της περιοχής άγριο με πάρα πολλές βουνοκορφές να την περικυκλώνουν, την ίδια ώρα που δεκάδες μικροί χείμαρροι «χαράζουν» το ορεινό τοπίο μεταμορφώνοντας το σε μοναδικό και πανέμορφο.
Από τα πανάρχαια χρόνια η φύση «προίκισε» την περιοχή με πολλές πηγές γλυκού νερού μετατρέποντας τη κάθε ρεματιά σε καταπράσινη και πανέμορφη. Ο άνθρωπος φρόντισε και δημιούργησε πολλά περιβόλια όπου σε αυτά φύτεψε μανταρινιές, προσθέτοντας έτσι στο ήδη πανέμορφο τοπίο πολλές πρασινοκίτρινες πινελιές.
Περπατώντας στα δρομάκια του χωριού μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και απορία η καθαριότητα τους. Δεν έβλεπες ούτε ένα μικρό χαρτάκι πεταμένο. Η απάντηση δόθηκε μετά από λίγα λεπτά. Γέροντας που με κόπο πολύ περπατούσε βρήκε στον δρόμο του ένα μανταρίνι που μόλις είχε πέσει από το δέντρο που το καρποφόρησε. Με πραγματικά μεγάλη δυσκολία και μετά από 4 προσπάθειες κατάφερε να σκύψει να το πάρει και να το τοποθετήσει σε κάλαθο αχρήστων.
Τα σπίτια κτισμένα με πέτρα και πλίνθους, με ψηλά περιτοιχίσματα, όπου η κυρίως είσοδος ανοίγει σε εσωτερική αυλή. Η αρχιτεκτονική των παλαιών σπιτιών αλλά και πολλά από τα σύγχρονα, ακολουθούν την αρχιτεκτονική που συναντάμε στα περισσότερα ημιορεινά χωριά του νησιού.
Ο παλαιός πυρήνας του χωριού βρίσκεται «περικυκλωμένος» από οργανωμένες φυτείες μανταρινιάς και αν αυτή την εικόνα την δείτε από την κορυφή του όποιου λόφου που δεσπόζουν ολόκληρης της περιοχής θα σας μείνει αξέχαστη.
Η κάθε γειτονιά έχει και την δική της βρύση και υπάρχουν πολλές δημόσιες βρύσες στο Πραστείο Κελλακίου, γεγονός που φανερώνει το πόσο «πλούσιο» είναι σε φυσικές πηγές νερού.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δημιουργήθηκε το χωριό, σαν οικισμός στην αρχή και στην συνέχεια σαν κοινότητα. Η ιστορία του πάει πολύ βαθιά στο παρελθόν και στα χρόνια εκείνα που το Βυζάντιο κατείχε το νησί.
Προς το τέλος της πρώτης χιλιετίας μ.χ. και στα μέσα της Μεσοβυζαντινής παρουσίας στην Κύπρο, το χωριό Κελλάκι μετατράπηκε σε διοικητικό κέντρο της εκεί μείζονος ορεινής περιοχής αλλά και σε μία από τις βασικές περιοχές παραγωγής σταφυλιών από τα οποία εξαγόταν το πολύ γλυκό και μοναδικό σε ολόκληρο τον πλανήτη κρασί που αργότερα ονομάστηκε «Κουμανταρία».
Γύρω από το Κελλάκι δημιουργήθηκαν πολλοί μικροί αγροτικοί οικισμοί. Ανάμεσα τους και το Πραστειό. Οι περισσότεροι από αυτούς στο πέρασμα των αιώνων είτε απλά εγκαταλείφθηκαν είτε μετατράπηκαν σε κοινότητες.
Το Πραστείο ήταν κατ' εξοχή περιοχή αμπελοκαλλιέργειας από τον καιρό της ίδρυσης του μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες. Έτσι σε κάποια από τις γειτονιές του θα δείτε το παλαιό πατητήρι σταφυλιών, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο και στο οποίο οι παραγωγοί κάτοικοι του χωριού μεταποιούσαν τα σταφύλια τους μετατρέποντας τα πρώτα σε μούστο και στην συνέχεια με την ζύμωση σε Κουμανταρία.
Όταν το νησί το κατέλαβαν οι Φράγκοι, στην περιοχή του Πραστειού άρχισε να ανθεί η παραγωγή ελαιόλαδου. Με τον καιρό οι ποσότητες του παραγομένου ελαιοκάρπου μεγάλωσαν και έτσι «απαιτήθηκε» η δημιουργία και του ανάλογου ελιόμυλου. Αυτόν τον ελιόμυλο θα τον δείτε αν περπατήσετε στις γραφικές γειτονιές του χωριού και ο οποίος μετατράπηκε και αυτός σε μουσείο.
Στο Πραστειό Κελλακίου κατοικούν σήμερα περίπου 70 άτομα σαν μόνιμοι κάτοικοι, αριθμός που τις μέρες των εορτών πολλαπλασιάζεται. Όμως αυτά τα 70 άτομα, μαζί με τις κοινοτικές αρχές, φροντίζουν όπως το χωριό τους, όχι μόνο να φαίνεται αλλά και να είναι ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση, τόσο για την καθαριότητα των δρόμων αλλά και των αυλών των σπιτιών, είτε αυτά κατοικούνται είτε είναι προσωρινά άδεια.
Δυτικά και λίγο έξω από το χωριό, υπάρχει το οικοδόμημα του δημοτικού σχολείου. Το μικρό κτήριο με αρχιτεκτονική προ του 1960, είναι κλασσικό χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρχιτεκτονικής που με βάση αυτήν, κτίζονταν στις αρχές του 20ου αιώνα τα δημοτικά σχολεία. Πανέμορφο. Αν βρεθείτε στο Πραστειό μην αμελήσετε να το επισκεφτείτε. Οι πιο μεγάλοι για να θυμηθούν τα σχολικά τους χρόνια και οι νεότεροι για να καταλάβουν πως ήταν τα δημοτικά τότες. Ανατολικά τώρα του χωριού υπάρχει η μοναδική καμάρα από το παλιό υδρευτικό σύστημα, που υδροδοτούσε τόσο το χωριό όσο και τα πολλά περιβόλια. Βρίσκεται πάνω από την κοίτη μικρού χείμαρρου και «βοηθούσε» το νερό να κυλήσει προς το χωριό. Η καμάρα αυτή αποτελεί μέρος του εμβλήματος του προοδευτικού και πολύ δραστήριου κοινοτικού συμβουλίου Πραστειού.
Στις νότιες παρυφές του χωριού και δίπλα από την παλαιά χαβούζα που υδροδοτούσε αλλά και υδροδοτεί μέχρι και σήμερα τις πολλές βρύσες που υπάρχουν στο χωριό αλλά και τις οικίες, υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία την Ελεούσα ή Χρυσελεούσα όπως αρέσκονται οι πιο νέοι του χωριού να την αποκαλούν. Πρόκειται για πολύ όμορφο και παλιό κτίσμα που αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος.
Στο κέντρο του χωριού υπάρχει μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία η οποία φέρει το όνομα Χριστάκης Θεοδοσίου και λίγα μέτρα ανατολικότερα κενός χώρος ο οποίος ετοιμάζεται κατάλληλα για να δεχθεί το μνημείο του Ήρωα του χωριού.
Το Πραστειό Κελλακίου είναι από τα χωριά που πραγματικά αξίζει να επισκεφτείς και να τα «ζήσεις». Θα σε εντυπωσιάσουν πολλά πράγματα, όπως η καθαριότητα του, η αρχιτεκτονική των σπιτιών του, τα περιβόλια του, οι πολλές και διαφορετικές βρύσες του, τα μουσεία του και πάνω από όλα η απλότητα και η καλοσύνη των ανθρώπων του.
